मराठी व्याकरण
| भाषाशास्त्र [विशिष्ट अर्थ पहा] |
| तात्विकभाषाशास्त्र |
| वर्णनात्मक भाषाशास्त्र |
| उपयोजित भाषाशास्त्र |
| संबधित लेख |
| दालन |
अनुक्रमणिका
- १ व्याकरण व त्याची आवश्यकता
- २ मराठी व्याकरण, शुद्धलेखन, शब्दकोश इत्यादी साहित्याची संदर्भ सूची
- ३ इंग्रजी विकिपीडियातून
- ४ समकालीन व्याकरण
- ५ संस्कृतचा प्रभाव
- ६ तीन लिंगे
- ७ प्रयोग
- ८ सर्वनाम
- ९ Parts of speech
- १० वाक्यरचना
- ११ Nominal inflection
- १२ See also
- १३ References
- १४ हेसुद्धा पाहा
- १५ लेखात वापरलेली संज्ञ
- १६ इंग्रजी मराठी संज्ञा
व्याकरण व त्याची आवश्यकता[संपादन]
वि + आ + (कृ(->करण)) = व्याकरण. व्याकरण म्हणजे भाषेचे स्पष्टीकरण करणारे शास्त्र. व्याकरण भाषेचा मागोवा घेते. पतंजलीने व्याकरणास 'शब्दानुशासन' असेही नाव दिले आहे. परस्परांचे विचार विशिष्ट पद्धतीने व्यक्त केले तर ते सुसंबद्ध, समजण्यास सुकर ठरतात. आपण जे बोलतो किंवा लिहितो ते नीटनेटके, व्यवस्थित, आकर्षक, शुद्ध ठेवण्याच्या दृष्टीने व्याकरणाची मदत घेता येते.
वर्ण, शब्द, पद, वाक्य, भाषा, व्यवहारातील सुयोग्य उपयोग, इत्यादींचा अभ्यास व्याकरण करते.
१८०५मध्ये 'मराठी भाषेचे व्याकरण' यावर पहिले छापील पुस्तक विल्यम केरी यांनी प्रसिद्ध केले. मराठी भाषेच्या व्याकरणाचे भारतीय आर्य भाषागटाशी बरेचसे साम्य आहे. [१]
मराठी भाषकांचे राज्य म्हणून १९६० साली महाराष्ट्र राज्याची स्थापना झाल्यानंतर, मराठी साहित्य महामंडळाने पुरस्कृत केलेल्या मराठी लेखनविषयक चौदा नियमांना महाराष्ट्र शासनाने १९६२ साली मान्यता दिली. पुढे १९७२मध्ये आणखी चार न
मराठी व्याकरण, शुद्धलेखन, शब्दकोश इत्यादी साहित्याची संदर्भ सूची[संपादन]
 |
कृपया स्वत:च्या शब्दात परिच्छेद लेखन करून या लेखाचा / विभागाचा विस्तार करण्यास मदत करा. अधिक माहितीसाठी या लेखाचे चर्चा पान, विस्तार कसा करावा? किंवा इतर विस्तार विनंत्या पाहा. |
Vilnticha use १. मराठी व्याकरण - लेखक: मोरेश्वर सखाराम मोने,
२. अत्यावश्यक व्याकरण - लेखक: विजय ल. वर्धे ३. मराठी व्याकरण - मो.रा. वाळिंबे
इंग्रजी विकिपीडियातून[संपादन]
 |
ह्या लेखाचा/विभागाचा इंग्रजी किंवा अमराठी भाषेतून मराठी भाषेत भाषांतर करावयाचे बाकी आहे. अनुवाद करण्यास आपलाही सहयोग हवा आहे. ऑनलाईन शब्दकोश आणि इतर सहाय्या करिता भाषांतर प्रकल्पास भेट द्या. कृपया, पुढील भाषांतर संकेतांचे पालन आवर्जून करा.
|
The grammar of the Marathi language shares similarities with other modern Indo-Aryan languages such as Hindi, Gujarati, Punjabi, etc. The first modern book exclusively on Marathi Grammar was printed in 1805 for English Language People by 'William Kerry'.[१]
The principal word order in Marathi is SOV. Nouns inflect for gender (masculine, feminine, neuter), number (singular, plural), and case (nominative, accusative, dative, genitive, locative, instrumental, oblique). Notably, Marathi is the only Indo-Aryan language of Sanskrit origin to preserve the Sanskrit locative case. Additionally, Marathi preserves the neuter gender found in Sanskrit, a feature further distinguishing it from many Indo-Aryan languages. Typically, Marathi adjectives do not inflect unless they end in long a, in which case they inflect for gender and number. Marathi verbs inflect for tense (past, present, future). Verbs can agree with their subjects, yielding an active voice construction, or with their objects, yielding a passive voice construction. A third type of voice, not found in English for example, is produced when the verb agrees with neither subject nor object. Affixation is largely suffixal in the language and postpositions are attested.[२]
समकालीन व्याकरण[संपादन]
समकालीन व्याकरणासंबंधीच्या नियमांद्वारे मराठी साहित्य परिषद आणि पृष्ठांकित
|
||||||||||||||||||
महाराष्ट्र शासन मराठी प्रमाणित लेखी करणे श्रेष्ठत्व घेणे
|
||||||||||||||||||
मानलेले आहेत.[ संदर्भ हवा ] हे नियम मोरेश्वर रामचंद्र वाळंबे यांनी मराठी शुद्धलेखन प्रदीप या पुस्तकात स्पष्ट केलेले आहेत. हे पुस्तक मोठ्या प्रमाणावर शाळा आणि महाविद्यालयात वापरले जाते आहे
संस्कृतचा प्रभाव[संपादन]
Traditions of Marathi Linguistics and above mentioned rules give special status to 'तत्सम' (Without Change) words adapted from the Sanskrit language. This special status expects the rules for 'Tatsam' words be followed as of Sanskrit grammar. While this supports Marathi Language with a larger treasure of Sanskrit words to cope up with demands of new technical words whenever needed; maintains influence over Marathi.
An unusual feature of Marathi, as compared to other Indo-European languages, is that it displays the inclusive and exclusive we feature, that is common to the Dravidian languages, Rajasthani, and Gujarati.
तीन लिंगे[संपादन]
Unlike its related languages, Marathi preserves all three grammatical genders (Linga) from Sanskrit.
- masculineसाचा:Ndash पुल्लिंग (')
- feminineसाचा:Ndash स्त्रीलिंग (')
- neuterसाचा:Ndash नपुंसकलिंग (')
Masculine proper nouns usually end in the short vowels a or u while feminine proper nouns tend to end with the long vowels ā, ī or ū.
प्रयोग[संपादन]
There are three grammatical voices (Prayog) in Marathi.मराठीत तीन प्रयोग आहेत.
- कर्तरी प्रयोग refers to a sentence construction in which the verb changes according to the subject, which is comparable to the active voice in English.कर्तरी प्रयोग - कर्त्यानुसार क्रियापद बदलते.
- Raam mhanato "Raam says", Raam aambaa khaato "Raam eats a mango" उदा. राम म्हणतो, राम आंबा खातो.
- कर्मणी प्रयोग refers to a sentence construction in which the verb changes according to the object, which is like the passive voice in English. कर्मणी प्रयोग -कर्मानुसार क्रियापद बदलते.
- Raamaane aambaa khallaa "The mango was eaten by Raam", Raamaane saangitale "It was told by Ram"उदा. रामाने आंबा खाल्ला, रामाने सांगितले.
- भावे प्रयोग refers to a sentence construction in which the verb does not change according to either the subject or the object.
भावे प्रयोग- कर्ता किंवा कर्म या दोन्हीमुळे देखील क्रियापद बदलत नाही.
उदा. राजाने त्याला सांगितले (की), (As) Told by Raja to him.
Also in imperative sentenses.
- Maajha nirop tyaala jaaun saang "Give my message to him"
उदा. माझा निरोप त्याला जाऊन सांगा.
सर्वनाम[संपादन]
There are three grammatical persons (Purushh) in Marathi. मराठी व्याकरणात तीन पुरुष असतात.
- प्रथम पुरुष (First person)
- mi "I"मी
- aamhi "we" excluding the listener (exclusive "we") आम्ही
- aapan "we" including the listener (inclusive "we")आपण
- द्वितीय पुरुष (Second person)
- tuu "you"तू
- tumhi "you" (plural or formal) , तुम्ही
- aapan "you" (extremely formal)आपण
- तृतीय पुरुष (Third person)
- to "he"तो,
- tii "she"ती
- te "it"ते
-
- te ते
- "they" (masculine) ते
- or "he" (formal)ते
- or it ते
- te ते
-
- tyaa "they" (feminine)त्या
- tii "they" (neuter) ती
Parts of speech[संपादन]
मराठी शब्दांचे खालील गटांत वर्गीकरण होते:
- नाम: विशिष्ट जागेचे अथवा व्यक्तीचे वर्णन करण्यासाठी वापरला जाणारा शब्द. उदा. राम, केळे, मुंबई
- सर्वनाम नामाऐवजी वापरला जाणारा शब्द. तो, ती, त्याने
- विशेषण नामाला दिलेले विशेष नाव म्हणजे विशेषण
- क्रियापद वाक्यातील क्रिया दर्शवणाऱ्या शब्दाना क्रियापद म्हणतात उदा. पोहणे, जेवण करणे.
- क्रियाविशेषण (adverb)
- उभयान्वयी अव्यय
- शब्दयोगी अव्यय
- केवलप्रयोगी अव्यय
वाक्यरचना[संपादन]
वाक्याचे तीन प्रकार पडतात. १ संयुक्त वाक्य २ मिश्र वाक्य ३ केवल वाक्य
Nominal inflection[संपादन]
Marathi is a highly inflected language, like the other ancient Indo-European languages such as its own mother Sanskrit. While English uses prepositions, in Marathi, such functions are indicated through the use of case-suffixes. These are referred to as vibhaktii pratyay. There are eight such vibhaktii in Marathi. The form of the original word changes when such a suffix is to be attached to the word, and the new, modified root is referred to as saamaanya ruup of the original word. For example, the word ghodaa ("horse") gets transformed into ghaudyaa- when the suffix -var ("on") is attached to it to form ghaudyaavar ("on the horse").
See also[संपादन]
References[संपादन]
हेसुद्धा पाहा[संपादन]
लेखात वापरलेली संज्ञ[संपादन]
शब्दाचा विशेष संदर्भ/अर्थ छटा[संपादन]
| प्रयुक्त शब्द | विशेष संदर्भ/अर्थ छटा |
| 3 | 4 |
इंग्रजी मराठी संज्ञा[संपादन]
| English | Marathi ( मराठी ) | |
| Computer | संगणक | SanGanak |
| Programming | आज्ञावली | AadnyaVali |
| My name is ... | माझे नाव ... आहे | MaZe Naw ... AaHe |
| What is the time? | किती वाजले? | |
| I'm thirsty | मला तहान लागली आहे. | |
| Can you speak English? | तुम्हाला इंग्रजी येते का? |
