Jump to content

"चरक" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

विकिपीडिया, मुक्‍त ज्ञानकोशातून
Content deleted Content added
MerlIwBot (चर्चा | योगदान)
छो सांगकाम्याने काढले: roa-rup:Charaka (deleted)
(चर्चा | योगदान)
No edit summary
ओळ १: ओळ १:
[[चित्र:Charak.jpg|thumb|right|आचार्य चरकांचा [[पातंजली योगपिठ]] [[हरिद्वार]].[[भारत]] येथे असलेला [[पुतळा]].]]
[[चित्र:Charak.jpg|thumb|right|आचार्य चरकांचा [[पतंजली योगपीठ]] [[हरिद्वार]].[[भारत]] येथे असलेला [[पुतळा]].]]


'''चरक''' जन्म [[इ.स.पू. ३००]] हे एक [[आयुर्वेद|आयुर्वेदावरील]] प्रमुख योगदानकर्ते होते. [[भारत|भारतात]] पूर्वी त्यांचे नाव गाजत होते. त्यांचा उल्लेख कधी कधी [[शरीरशास्त्र|शरीरशास्त्राचे]] पितामह म्हणून होतो.
'''चरक''' (जन्म [[इ.स.पू. ३००]]) हे एक [[आयुर्वेद|आयुर्वेदावरील]] प्रमुख योगदानकर्ते होते. [[भारत|भारतात]] पूर्वी त्यांचे नाव गाजत होते. त्यांचा उल्लेख कधी कधी [[शरीरशास्त्र|शरीरशास्त्राचे]] पितामह म्हणून होतो.


== आचार्य चरक व आयुर्वेद ==
== आचार्य चरक व आयुर्वेद ==
'चरक' हे अभिधान 'फिरस्ते विद्यार्थी' किंवा 'फिरस्ते वैद्य' यांना लागु होते.
'चरक' हे अभिधान 'फिरस्ते विद्यार्थी' किंवा 'फिरस्ते वैद्य' यांना लागू होते.
चरकाच्या भाषांतराप्रमाणे, [[आरोग्य]] व [[रोग]] हे पूर्वनिर्धारीत नसतात व [[आयुष्य]] हे मानवी प्रयत्न व [[दिनचर्या|विशिष्ट दिनचर्येने]] व [[ऋतुचर्या|ऋतुचर्येने]] वाढविल्या जाऊ शकते. [[भारतीय परंपरा|भारतीय परंपरेनुसार]] व [[आयुर्वेद]] प्रणालीनुसार, 'रोग झाल्यावर उपचार करण्यापेक्षा, तो होउच न देणे कधीही श्रेयस्कर' असे ठरविण्यात आले आहे.यात [[दिनचर्या]] बदलविणे, व [[निसर्ग|निसर्गाशी]] व चारही [[ऋतु|ऋतुंशी]] ती जुळविणे हे महत्त्वाचे मानले आहे. याने [[आरोग्य]] राखले जाते.
चरकाच्या मते [[आरोग्य]] व [[रोग]] हे पूर्वनिर्धारित नसतात व [[आयुष्य]] हे मानवी प्रयत्‍नांनी, [[दिनचर्या|विशिष्ट दिनचर्येने]] व [[ऋतुचर्या|ऋतुचर्येने]] वाढविले जाऊ शकते. [[भारतीय परंपरा|भारतीय परंपरेनुसार]] व [[आयुर्वेद]] प्रणालीनुसार, 'रोग झाल्यावर उपचार करण्यापेक्षा, तो होऊच न देणे कधीही श्रेयस्कर' असे ठरविण्यात आले आहे.यात [[दिनचर्या]] बदलविणे, व [[निसर्ग|निसर्गाशी]] व चारही [[ऋतु|ऋतूंशी]] ती जुळविणे हे महत्त्वाचे मानले आहे. याने [[आरोग्य]] राखले जाते.
आचार्य चरकांनी केलेली काही विधाने खाली दिलेली आहेतः
: [[वैद्य (आयुर्वेद)|वैद्य]] जो [[रुग्ण|रुग्णाच्या]] [[शरीर|शरीरात]] [[ज्ञान|ज्ञानाचा]] [[दिवा]] व ठोस आणि योग्य समजुती घेउन जाऊ शकत नाही तो [[रोग|रोगांवर]] कधीच [[उपचार]] करू शकत नाही. त्याने, [[वातावरण]], इत्यादी, रोगांवर परिणाम करणाऱ्या सर्व बाबींचा [[अभ्यास]] केला पाहिजे व मगच त्याचेवर उपचार करावेत. (झालेल्या) रोगास दुरुस्त करण्यापेक्षा त्याचे निर्माणावर प्रतिबंध लावणे जास्त महत्त्वाचे आहे.


आचार्य चरकांनी केलेली काही विधाने खाली दिलेली आहेत.
त्याने [[चरक संहिता|चरक संहितेत]] दिलेले आज दुर्लक्षित होत असणारे हे शेरे, अनिवार्य म्हणून समोर येतात.या संहितेत असे अनेक शेरे आहेत जे आजही आदरास पात्र आहेत. त्यातील काही [[शरीरशास्त्र]],[[अर्भकशास्त्र]] इत्यादी क्षेत्रातील आहेत.
: जो [[वैद्य (आयुर्वेद)|वैद्य]] [[रुग्ण|रुग्णाच्या]] [[शरीर|शरीरात]] [[ज्ञान|ज्ञानाचा]] [[दिवा]] व ठोस आणि योग्य समजुती घेऊन जाऊ शकत नाही तो [[रोग|रोगांवर]] कधीच [[उपचार]] करू शकत नाही. त्याने रोगांवर परिणाम करणार्‍या [[वातावरण]]ादी सर्व बाबींचा [[अभ्यास]] केला पाहिजे व मगच त्याच्यावर उपचार केले पाहिजेत. (झालेल्या) रोगास दुरुस्त करण्यापेक्षा त्याच्या निर्माणावर प्रतिबंध लावणे जास्त महत्त्वाचे आहे.


चरकमुनींनी [[चरक संहिता|चरक संहितेत]] दिलेले दुर्लक्षित होत गेलेली ही विधाने आज अनिवार्य म्हणून समोर येत आहेत. .या संहितेत अशी अनेक विधाने की जी आजही आदरास पात्र आहेत. त्यांतील काही विधाने [[शरीरशास्त्र]], [[अर्भकशास्त्र]] इत्यादी क्षेत्रातील आहेत.
चरक हा [[पचन]] [[पचनसंस्था]] व [[प्रतिकारशक्ति (वैद्यक)|प्रतिकारशक्ति]] हे विचार प्रस्तुत करणारा प्रथम [[वैद्य (आयुर्वेद)|वैद्य]] होता. [[शरीर|शरीराची]] क्रिया ही मुख्यत्वेकरुन [[त्रिदोष (आयुर्वेद)|तीन दोषांवर]] अवलंबुन असते. [[वात (आयुर्वेद)|वात]] , [[पित्त (आयुर्वेद)|पित्त]] व [[कफ|कफ]]. हे दोष, खाल्लेल्या [[अन्न|अन्नावर]] [[धातु (आयुर्वेद)|धातुंची]] ([[रक्त]] [[चामडी]] व [[अस्थिमज्जा]] क्रिया झाल्याने उत्पन्न होतात.


चरक हा [[पचन]] [[पचनसंस्था]] व [[प्रतिकारशक्ति (वैद्यक)|प्रतिकारशक्ति]] हे विचार प्रस्तुत करणारा प्रथम [[वैद्य (आयुर्वेद)|वैद्य]] होता. [[शरीर|शरीराची]] क्रिया ही मुख्यत्वेकरुन [[त्रिदोष (आयुर्वेद)|तीन दोषांवर]] अवलंबून असते. [[वात (आयुर्वेद)|वात]], [[पित्त (आयुर्वेद)|पित्त]] व [[कफ|कफ]]. खाल्लेल्या [[अन्न|अन्नावर]] [[धातु (आयुर्वेद)|धातूंची]] क्रिया झाल्याने ([[रक्त]] [[चामडी]] व [[अस्थिमज्जा]]उत्पन्न होतात.
सारख्याच प्रमाणात अन्न खाल्ले तरी, इतर शरीराचे मानाने, एखाद्या विशिष्ट शरीरात, दोष उत्पन्न होतात. म्हणुनच प्रत्येक शरीर हे दुसऱ्या शरीरापेक्षा वेगळे आहे.उदाहरणादाखल,ते वजनी, सुदृढ वा उर्जामय असते.


सारख्याच प्रमाणात सारख्याच प्रकारचे अन्न खाल्ले तरी, इतर शरीराचे मानाने, एखाद्या विशिष्ट शरीरात, दोष उत्पन्न होतात. म्हणूनच प्रत्येक शरीर हे दुसर्‍या शरीरापेक्षा वेगळे असते. ते कमीअधिक वजनी, सुदृढ वा ऊर्जामय असू शकते.
या दोषांचे संतुलन बिघडले असता रोग उत्पन्न होतात. हे दोष [[साम्यावस्था|साम्यावस्थेत]] आणण्यासाठी त्याने [[औषध|औषधी]] सांगीतल्या.त्यास, शरीरातील [[जंतु|जंतुंचे]] ज्ञान होते तरीही त्याला त्याने विशेष महत्त्व दिले नाही.


या त्रिदोषांचे संतुलन बिघडले असता रोग उत्पन्न होतात. हे दोष [[साम्यावस्था|साम्यावस्थेत]] आणण्यासाठी त्याने आचार्य चरकांई [[औषध|औषधी]] सांगितल्या. त्यांना शरीरातील [[जंतु|जंतूंचे]] ज्ञान होते तरीही त्याला त्यांनी विशेष महत्त्व दिले नाही.
चरकास अनुवांशिकी[[लिंगनिदान|लिंगनिदानाबाबत]]???? ज्ञान होते. उदाहरणार्थ, त्यास [[अर्भक|अर्भकाचे]] लिंग ठरविणाऱ्या बाबी माहित होत्या. [[पंगुत्व]] वा [[अंधत्व]] हे अर्भकात उद्भवणारे दोष हे [[माता]] वा [[पिता|पित्यातील]] दोष नसुन ते मातापित्यांच्या [[रज (आयुर्वेद)|रज]] वा [[वीर्य]] यामुळे उद्भवणारे दोष आहेत असे त्याचे म्हणणे होते (जी आज सर्वमान्य बाब आहे).


चरकमुनींना अनुवांशिकी [[लिंगनिदान|लिंगनिदानाबाबत]]???? ज्ञान होते. उदाहरणार्थ, त्यास [[अर्भक|अर्भकाचे]] लिंग ठरविणाऱ्या बाबी माहीत होत्या. [[पंगुत्व]] वा [[अंधत्व]] हे अर्भकात उद्भवणारे दोष हे [[माता]] वा [[पिता|पित्यातील]] दोष नसून ते मातापित्यांच्या [[रज (आयुर्वेद)|रज]] वा [[वीर्य]] यामुळे उद्भवणारे दोष आहेत असे त्याचे म्हणणे होते (ही आज सर्वमान्य बाब आहे).
चरकाने संपूर्ण शरीरशास्त्राचा व मानवी [[अवयव|अवयवांचा]] अभास केला. त्याने [[मानवी शरीर|शरीरात]] [[दात|दातांसह]] [[हाडे|हाडांची]] संख्या ही ३६० सांगीतली.[[हृदय]] म्हणजे एक पोकळी असते असे त्याचे चुकिचे अनुमान होते पण त्याने हृदयास [[नियंत्रण केंद्र]] मानले ते सर्वथा बरोबर होते.त्याने प्रतिपादन केले की, हृदय हे १३ मुख्य वाहिन्यांद्वारे संपूर्ण शरीराशी जोडले आहे.याव्यतिरीक्त, तेथे न मोजता येण्याजोग्या वेगवेगळ्या आकाराच्या [[नस|नसा]] आहेत ज्या उतीला [[अन्नरस]] पुरवितात व टाकाउ पदार्थ बाहेर जाण्यास जागा करून देतात.त्याने असेही नमुद केले की या प्रमुख वाहिन्यांस(नसा) कोणताही अडथळा आल्यास ती, शरीरात [[रोगोत्पत्ती]] वा [[व्यंग]] निर्माण करते.


चरकाने संपूर्ण शरीरशास्त्राचा व मानवी [[अवयव|अवयवांचा]] अभास केला. त्याने [[मानवी शरीर|शरीरात]] [[दात|दातांसह]] [[हाडे|हाडांची]] संख्या ही ३६० सांगितली. [[हृदय]] म्हणजे एक पोकळी असते असे त्याचे चुकीचे अनुमान होते पण त्याने हृदयास [[नियंत्रण केंद्र]] मानले ते सर्वथा बरोबर होते. त्याने प्रतिपादन केले की, हृदय हे १३ मुख्य वाहिन्यांद्वारे संपूर्ण शरीराशी जोडले आहे. याव्यतिरिक्त, तेथे न मोजता येण्याजोग्या वेगवेगळ्या आकाराच्या [[नस|नसा]] आहेत. त्या उतीला [[अन्नरस]] पुरवितात व टाकाऊ पदार्थ बाहेर जाण्यास जागा करून देतात. त्याने असेही नमूद केले की या प्रमुख वाहिन्यांस (नसांना) कोणताही अडथळा आल्यास तो शरीरात [[रोगोत्पत्ती]] वा [[व्यंग]] निर्माण करतो.
जुने वैद्य [[अत्रेय]] व [[अग्नीवेश]] यांचे मार्गदर्शनाखाली इ.स.पू. ८व्या शतकात, लिहिल्या गेलेल्या विश्वकोषिय पद्धतीच्या लेखनात चरकाने सुधारणा करून 'चरक संहिता' म्हणून पुनर्लेखन केले.त्यास पुष्कळ प्रसिद्धी मिळाली.गेली दोन [[शतक|शतके]] [[आयुर्वेद]] या विषयावर त्याचे हे लेखन प्रमाण मानल्या जाते आणि [[अरबी भाषा]] व [[लॅटीन]] यासह अन्य विदेशी भाषांमध्येही त्याचे भाषांतर झाले आहे.

भारतातील प्राचीन वैद्य [[अत्रेय]] व [[अग्निवेश]] यांच्या मार्गदर्शनाखाली इ.स.पू. ८व्या शतकात लिहिल्या गेलेल्या विश्वकोषीय पद्धतीच्या लेखनात चरकाने सुधारणा करून 'चरक संहिता' म्हणून पुनर्लेखन केले. या संहितेला पुष्कळ प्रसिद्धी मिळाली. गेली दोन [[शतक|शतके]] [[आयुर्वेद]] या विषयावर त्याचे हे लेखन प्रमाण मानले जाते. [[अरबी भाषा|अरबी]] व [[लॅटिन]] यांसह अन्य विदेशी भाषांमध्ये चरकसंहितेचे भाषांतर झाले आहे.


== योगदान ==
== योगदान ==
चरक परंपरेप्रमाणे,[[पुनर्वसु अत्रेय]] या [[ऋषि|ऋषिंच्या]] [[शिष्य|शिष्यांनी]] [[औषधीशास्त्र|औषधीशास्त्राच्या]] सहा शाखा निर्माण केल्या.त्यांचे प्रत्येक शिष्य [[अग्नीवेश]], [[भेल]], [[जातुकर्ण]], [[पाराशर]], [[हरीत]],[[क्षरपाणि]] यांनी [[संहिता]] निर्माण केल्या. या सर्वांत, अग्नीवेश याने निर्माण केलेली संहिता ही सर्वश्रेष्ठ होती. हीच [[अग्नीवेश संहिता]] नंतर,चरकाने सुधारणा केल्यावर [[चरक संहिता]] म्हणून प्रसिद्ध झाली.या चरक संहितेत नंतर [[दृढबल]] ऋषिंनी सुधारणा केल्या.
चरक परंपरेप्रमाणे, [[पुनर्वसु अत्रेय]] या [[ऋषि|ऋषींच्या]] [[शिष्य|शिष्यांनी]] [[औषधीशास्त्र|औषधीशास्त्राच्या]] सहा शाखा निर्माण केल्या. [[अग्निवेश]], [[भेल]], [[जातुकर्ण]], [[पाराशर]], [[हरित]], [[क्षरपाणि]] या त्यांच्या एकेका शिष्याने आयुर्वेदावर [[संहिता]] लिहिल्या. या सर्वांत अग्निवेश याने लिहिलेली संहिता ही सर्वात चांगली होती. हीच [[अग्निवेश संहिता]] नंतर चरकाने सुधारणा केल्यावर, [[चरक संहिता]] म्हणून प्रसिद्ध झाली. या चरक संहितेत नंतर [[दृढबल]] ऋषींनी सुधारणा केल्या.


परंपरेप्रमाणे व चरकानुसार, [[आयुर्वेद]] हा खालील सहा शाखांमध्ये विभागण्यात आला आहे:
परंपरेप्रमाणे व चरकानुसार, [[आयुर्वेद]] हा सहा शाखांमध्ये विभागण्यात आला आहे:


[[चरक संहिता]] ही खालीलविभागात असून त्यात एकूण १२० अध्याय आहेतः
[[चरक संहिता|चरक संहितेचे]] ८ विभाग असून तिच्यात एकूण १२० अध्याय आहेत.


आठ विभाग असे :-
# सुत्र स्थान
# सूत्र स्थान
# निदान स्थान
# निदान स्थान
# विमान स्थान
# विमान स्थान

२१:४०, १३ सप्टेंबर २०१७ ची आवृत्ती

आचार्य चरकांचा पतंजली योगपीठ हरिद्वार.भारत येथे असलेला पुतळा.

चरक (जन्म इ.स.पू. ३००) हे एक आयुर्वेदावरील प्रमुख योगदानकर्ते होते. भारतात पूर्वी त्यांचे नाव गाजत होते. त्यांचा उल्लेख कधी कधी शरीरशास्त्राचे पितामह म्हणून होतो.

आचार्य चरक व आयुर्वेद

'चरक' हे अभिधान 'फिरस्ते विद्यार्थी' किंवा 'फिरस्ते वैद्य' यांना लागू होते. चरकाच्या मते आरोग्यरोग हे पूर्वनिर्धारित नसतात व आयुष्य हे मानवी प्रयत्‍नांनी, विशिष्ट दिनचर्येनेऋतुचर्येने वाढविले जाऊ शकते. भारतीय परंपरेनुसारआयुर्वेद प्रणालीनुसार, 'रोग झाल्यावर उपचार करण्यापेक्षा, तो होऊच न देणे कधीही श्रेयस्कर' असे ठरविण्यात आले आहे.यात दिनचर्या बदलविणे, व निसर्गाशी व चारही ऋतूंशी ती जुळविणे हे महत्त्वाचे मानले आहे. याने आरोग्य राखले जाते.

आचार्य चरकांनी केलेली काही विधाने खाली दिलेली आहेत.

जो वैद्य रुग्णाच्या शरीरात ज्ञानाचा दिवा व ठोस आणि योग्य समजुती घेऊन जाऊ शकत नाही तो रोगांवर कधीच उपचार करू शकत नाही. त्याने रोगांवर परिणाम करणार्‍या वातावरणादी सर्व बाबींचा अभ्यास केला पाहिजे व मगच त्याच्यावर उपचार केले पाहिजेत. (झालेल्या) रोगास दुरुस्त करण्यापेक्षा त्याच्या निर्माणावर प्रतिबंध लावणे जास्त महत्त्वाचे आहे.

चरकमुनींनी चरक संहितेत दिलेले व दुर्लक्षित होत गेलेली ही विधाने आज अनिवार्य म्हणून समोर येत आहेत. .या संहितेत अशी अनेक विधाने की जी आजही आदरास पात्र आहेत. त्यांतील काही विधाने शरीरशास्त्र, अर्भकशास्त्र इत्यादी क्षेत्रातील आहेत.

चरक हा पचन पचनसंस्थाप्रतिकारशक्ति हे विचार प्रस्तुत करणारा प्रथम वैद्य होता. शरीराची क्रिया ही मुख्यत्वेकरुन तीन दोषांवर अवलंबून असते. वात, पित्तकफ. खाल्लेल्या अन्नावर धातूंची क्रिया झाल्याने (रक्त चामडीअस्थिमज्जाउत्पन्न होतात.

सारख्याच प्रमाणात सारख्याच प्रकारचे अन्न खाल्ले तरी, इतर शरीराचे मानाने, एखाद्या विशिष्ट शरीरात, दोष उत्पन्न होतात. म्हणूनच प्रत्येक शरीर हे दुसर्‍या शरीरापेक्षा वेगळे असते. ते कमीअधिक वजनी, सुदृढ वा ऊर्जामय असू शकते.

या त्रिदोषांचे संतुलन बिघडले असता रोग उत्पन्न होतात. हे दोष साम्यावस्थेत आणण्यासाठी त्याने आचार्य चरकांई औषधी सांगितल्या. त्यांना शरीरातील जंतूंचे ज्ञान होते तरीही त्याला त्यांनी विशेष महत्त्व दिले नाही.

चरकमुनींना अनुवांशिकी लिंगनिदानाबाबत???? ज्ञान होते. उदाहरणार्थ, त्यास अर्भकाचे लिंग ठरविणाऱ्या बाबी माहीत होत्या. पंगुत्व वा अंधत्व हे अर्भकात उद्भवणारे दोष हे माता वा पित्यातील दोष नसून ते मातापित्यांच्या रज वा वीर्य यामुळे उद्भवणारे दोष आहेत असे त्याचे म्हणणे होते (ही आज सर्वमान्य बाब आहे).

चरकाने संपूर्ण शरीरशास्त्राचा व मानवी अवयवांचा अभास केला. त्याने शरीरात दातांसह हाडांची संख्या ही ३६० सांगितली. हृदय म्हणजे एक पोकळी असते असे त्याचे चुकीचे अनुमान होते पण त्याने हृदयास नियंत्रण केंद्र मानले ते सर्वथा बरोबर होते. त्याने प्रतिपादन केले की, हृदय हे १३ मुख्य वाहिन्यांद्वारे संपूर्ण शरीराशी जोडले आहे. याव्यतिरिक्त, तेथे न मोजता येण्याजोग्या वेगवेगळ्या आकाराच्या नसा आहेत. त्या उतीला अन्नरस पुरवितात व टाकाऊ पदार्थ बाहेर जाण्यास जागा करून देतात. त्याने असेही नमूद केले की या प्रमुख वाहिन्यांस (नसांना) कोणताही अडथळा आल्यास तो शरीरात रोगोत्पत्ती वा व्यंग निर्माण करतो.

भारतातील प्राचीन वैद्य अत्रेयअग्निवेश यांच्या मार्गदर्शनाखाली इ.स.पू. ८व्या शतकात लिहिल्या गेलेल्या विश्वकोषीय पद्धतीच्या लेखनात चरकाने सुधारणा करून 'चरक संहिता' म्हणून पुनर्लेखन केले. या संहितेला पुष्कळ प्रसिद्धी मिळाली. गेली दोन शतके आयुर्वेद या विषयावर त्याचे हे लेखन प्रमाण मानले जाते. अरबीलॅटिन यांसह अन्य विदेशी भाषांमध्ये चरकसंहितेचे भाषांतर झाले आहे.

योगदान

चरक परंपरेप्रमाणे, पुनर्वसु अत्रेय या ऋषींच्या शिष्यांनी औषधीशास्त्राच्या सहा शाखा निर्माण केल्या. अग्निवेश, भेल, जातुकर्ण, पाराशर, हरित, क्षरपाणि या त्यांच्या एकेका शिष्याने आयुर्वेदावर संहिता लिहिल्या. या सर्वांत अग्निवेश याने लिहिलेली संहिता ही सर्वात चांगली होती. हीच अग्निवेश संहिता नंतर चरकाने सुधारणा केल्यावर, चरक संहिता म्हणून प्रसिद्ध झाली. या चरक संहितेत नंतर दृढबल ऋषींनी सुधारणा केल्या.

परंपरेप्रमाणे व चरकानुसार, आयुर्वेद हा सहा शाखांमध्ये विभागण्यात आला आहे:

चरक संहितेचे ८ विभाग असून तिच्यात एकूण १२० अध्याय आहेत.

आठ विभाग असे :-

  1. सूत्र स्थान
  2. निदान स्थान
  3. विमान स्थान
  4. शरीर स्थान
  5. इंद्रिय स्थान
  6. चिकित्सा स्थान
  7. कल्प स्थान
  8. सिद्धी स्थान