भाषाचार्य आचार्य सुनीतीकुमार चट्टोपाध्याय (२६ नोव्हेंबर १८९० - २९ मे १९७७) हे भारतीय भाषाशास्त्रज्ञ, शिक्षणतज्ञ आणि साहित्यिक होते. ते १९६३ साली पद्मविभूषण या दुसऱ्या-सर्वोच्च भारतीय नागरी सन्मानाचे प्राप्तकर्ता होते. [१]
१९१४ मध्ये, ते कलकत्ता विद्यापीठाच्या पदव्युत्तर विभागात इंग्रजीचे सहाय्यक प्राध्यापक झाले, जे पद त्यांनी १९१९ पर्यंत सांभाळले. लंडन विद्यापीठात शिकण्यासाठी ते गेले जेथे त्यांनी ध्वनीशास्त्र, इंडो-युरोपियन भाषाशास्त्र, प्राकृत, पर्शियन, जुने आयरिश, गॉथिक आणि इतर भाषांचा अभ्यास केला. त्यानंतर त्यांनी पॅरिसला जाऊन इंडो-आर्यन, स्लाव आणि इंडो-युरोपियन भाषाशास्त्र, ग्रीक आणि लॅटिनमध्ये सोरबोन येथे संशोधन केले. त्यांचे शिक्षक आंतरराष्ट्रीय ख्यातीचे भाषाशास्त्रज्ञ ज्युल्स ब्लोच होते. १९२२ मध्ये भारतात परतल्यानंतर ते कलकत्ता विद्यापीठात भारतीय भाषाशास्त्र आणि ध्वनीशास्त्राचे प्राध्यापक म्हणून रुजू झाले. १९५२ मध्ये सेवानिवृत्तीनंतर, त्यांना प्रोफेसर एमेरिटस आणि नंतर १९६५ मध्ये, मानवतेसाठी भारताचे नॅशनल रिसर्च प्रोफेसर बनवण्यात आले.
