ऑस्ट्रेलिया क्रिकेट संघाचा इंग्लंड दौरा, २००५
ऑस्ट्रेलियाचा राष्ट्रीय क्रिकेट संघ ६ जून २००५ रोजी इंग्लंडमध्ये दाखल झाला. उन्हाळ्याच्या काळात, त्यांनी एक ट्वेंटी२० आंतरराष्ट्रीय, बांगलादेश आणि इंग्लंड या दोन्ही देशांसोबत त्रिकोणी एकदिवसीय स्पर्धा, इंग्लंडसोबत एकदिवसीय स्पर्धा आणि पाच कसोटी सामने खेळले, ज्याचा निकाल अॅशेस ठरवेल. जागतिक कसोटी टेबलमध्ये ऑस्ट्रेलियाचा संघ अव्वल क्रमांकावर आहे आणि इंग्लंड दुसऱ्या क्रमांकावर आहे, ही १९८० नंतरची अॅशेस मालिका सर्वात उत्सुकतेने अपेक्षित होती.
सराव सामने
[संपादन]ऑस्ट्रेलियाने त्यांचे पहिले दोन सराव सामने, अरुंडेल येथे पीसीए मास्टर्स इलेव्हन विरुद्ध ट्वेंटी-२० सामना आणि लीसेस्टरशायर विरुद्ध ५० षटकांचा सामना जोरदारपणे जिंकला. तथापि, त्यांचे पुढचे सामने, प्रथमतः ट्वेंटी-२० सामन्यात इंग्लंडविरुद्ध १०० धावांनी, त्यानंतर टॉंटन येथे अतिशय उच्च धावसंख्येच्या सामन्यात समरसेटविरुद्धचा उल्लेखनीय पराभव झाल्यामुळे परिस्थिती बदलली.
एकदिवसीय आंतरराष्ट्रीय मालिका
[संपादन]इंग्लंड आणि बांगलादेशविरुद्धच्या नॅटवेस्ट मालिकेचा भाग म्हणून पहिल्या आंतरराष्ट्रीय सामन्यांचे वेळापत्रक होते. त्यांच्या पहिल्या सामन्यात, ऑस्ट्रेलियाचा बांगलादेशकडून शेवटच्या षटकात पाच गडी राखून पराभव झाला, कदाचित अलीकडच्या आठवणीतील सर्वात मोठा अपसेट. त्या सामन्यापूर्वी अँड्र्यू सायमंड्सला शिस्तभंगाच्या कारणास्तव वगळण्यात आले होते. दुसऱ्या दिवशी, ऑस्ट्रेलियाने त्यांचा सलग दुसरा सामना इंग्लंडकडून गमावला, मुख्यतः केविन पीटरसनच्या उशीरा फलंदाजीमुळे. तथापि, लॉर्ड्सवर इंग्लंडविरुद्ध रोमहर्षक अंतिम सामना बरोबरीत करण्यासाठी ऑस्ट्रेलिया उर्वरित संपूर्ण मालिकेत अपराजित राहिला.
ऑस्ट्रेलियाची पुढील स्पर्धा इंग्लंडविरुद्धची तीन सामन्यांची नॅटवेस्ट चॅलेंज वनडे आंतरराष्ट्रीय स्पर्धा होती. पहिला सामना गमावूनही, त्यांनी परतीच्या जोरावर मालिका २-१ ने जिंकली. लीसेस्टरशायरविरुद्धचा तीन दिवसीय सामना अनिर्णित राहिल्यानंतर, या दौऱ्याचा मुख्य भाग – इंग्लंडविरुद्धच्या ऍशेससाठी कसोटी – सुरू होणार होते.
ॲशेस कसोटी
[संपादन]ऑस्ट्रेलियाच्या इंग्लंडमध्ये आगमनापूर्वीच्या सर्व हायपसह, विशेषतः ग्लेन मॅकग्राच्या प्रतिपादनामुळे की ऑस्ट्रेलिया ५-० ने जिंकेल, बऱ्याच लोकांना चांगल्या, चुरशीच्या लढतीची अपेक्षा होती, जरी ऑस्ट्रेलियाच्या चाहत्यांनी स्पष्ट विजयाचा अंदाज वर्तवला होता. शेवटच्या १८ कसोटी सामन्यांपैकी १५ जिंकणे आणि दोन सामने अनिर्णित राखणे - त्यांची जोरदार धाव चालूच राहील आणि शेवटच्या आठ ऍशेस मालिका गमावल्यानंतर ते किमान ऑस्ट्रेलियाला उभे करू शकतील असा इंग्लिश चाहत्यांना शांतपणे विश्वास होता.
पहिली कसोटी
[संपादन]त्यानंतर सगळ्यांना आश्चर्यचकित केले - इंग्लंडच्या प्रतिकूल वेगवान गोलंदाजीने ऑस्ट्रेलियाला पहिल्या कसोटीत १९० धावांपर्यंत नेले. तथापि, ऑस्ट्रेलियाने इंग्लंडला १५५ धावांत हरवून शैलीत उत्तर दिले, फक्त पीटरसन – त्याच्या कसोटी पदार्पणातच – प्रतिकार करू शकला. या खेळीदरम्यान, मॅकग्राने त्याची ५०० वा कसोटी बळी घेतला.
दुसरी कसोटी
[संपादन]आणखी एक तीन-दिवसीय सामना अनिर्णित झाल्यानंतर, यावेळी वोस्टरशायरविरुद्ध, मालिकेतील एक निर्णायक क्षण आला. एजबॅस्टन येथे दुसऱ्या कसोटीसाठी सराव करताना, मॅकग्राला क्रिकेटच्या चेंडूवर पाऊल टाकताना त्याच्या घोट्याला दुखापत झाली आणि तो कसोटीत खेळू शकला नाही. शेवटच्या क्षणी, मायकेल कॅसप्रोविझचा संघात समावेश करण्यात आला होता, पण ऑस्ट्रेलियाने त्यांच्या गोलंदाजीची धुरा गमावली होती.
नाणेफेक जिंकल्यानंतर, ऑस्ट्रेलियन कर्णधार रिकी पाँटिंगने फलंदाजीसाठी अनुकूल खेळपट्टीवर प्रथम गोलंदाजी करण्याचा निर्णय घेतला. इंग्लंडने जलद आणि आक्रमक फलंदाजी करत पहिल्या दिवशी ४०० हून अधिक धावा केल्या. पहिल्या डावानंतर इंग्लंडने ९९ धावांची आघाडी पूर्ण केली आणि चौथ्या दिवशी ऑस्ट्रेलियन संघाने लढाऊ टेल-एंड बॅटिंगचे प्रदर्शन केले (तिसऱ्या दिवसअखेर त्यांना फक्त दोन विकेट्स शिल्लक असताना १०७ धावा हव्या होत्या), इंग्लंडने दोन धावांनी विजय मिळवला – ऍशेस इतिहासातील सर्वात जवळचा धावांचा विजय.
तिसरी कसोटी
[संपादन]तिसरा कसोटी सामना ओल्ड ट्रॅफर्ड येथे आयोजित करण्यात आला आणि पुन्हा इंग्लंडने पहिल्या डावात मोठी आघाडी घेतली, शेन वॉर्नने त्याची ६०० वी कसोटी बळी आणि मायकेल वॉनने मालिकेतील पहिले शतक झळकावताना इंग्लंडचा डाव उल्लेखनीय ठरला. ग्लेन मॅकग्राही दुखापतीतून परतला होता, त्याने ऑस्ट्रेलियन संघ पूर्ण ताकदीने परतला होता. पावसाच्या विलंबामुळे ऑस्ट्रेलियाचा पहिला डाव चौथ्या दिवसापर्यंत संपला नाही.
त्यानंतर इंग्लंडने त्यांच्या दुसऱ्या डावात (ऑस्ट्रेलियाला विजयासाठी बाद घोषित करून गोलंदाजी करण्याच्या उद्देशाने) झटपट धावा काढण्याच्या तयारीत, ऑस्ट्रेलियाला जिंकण्यासाठी ४२३ धावा केल्या आणि फक्त एक दिवस आणि १० षटके शिल्लक राहिली. रिकी पाँटिंगने शेवटच्या दिवशी सात तास फलंदाजी करून मालिकेतील पहिले ऑस्ट्रेलियन शतक झळकावले, परंतु केवळ चार षटके शिल्लक असताना तो बाद झाला आणि ऑस्ट्रेलियाचे शेवटचे दोन फलंदाज त्यांच्यासमोर होते. ब्रेट ली आणि ग्लेन मॅकग्रा यांनी त्या चार षटकांमध्ये ऑस्ट्रेलियासाठी अनिर्णित राखण्यात यश मिळवले आणि इंग्लंडला शेवटची विकेट घेता आली नाही.
त्यानंतर ऑस्ट्रेलियाने नॉर्थंट्स विरुद्ध दोन दिवसीय सामना खेळला, हा सामना अनिर्णित राहिला ज्यामध्ये ऑस्ट्रेलियाने विजयासाठी जबरदस्ती करण्याचा प्रयत्न करण्याऐवजी फलंदाजीचा सराव निवडला.
चौथी कसोटी
[संपादन]एका महिन्यापेक्षा कमी कालावधीत दुसऱ्यांदा, ग्लेन मॅकग्रा दुखापतीमुळे चाचणीतून बाहेर पडला - यावेळी कोपराच्या समस्येमुळे. ऑस्ट्रेलियानेही मालिकेत आतापर्यंत फक्त तीन बळी घेतल्याने जेसन गिलेस्पीला त्यांच्या संघातून वगळले. याउलट, इंग्लंड पहिल्या कसोटीपासून त्यांच्या मूळ सुरुवातीच्या एकादशात राहिला. इंग्लंडच्या गोलंदाजांनी ९९/५ आणि १७५/९ वर ऑस्ट्रेलियाला सोडून जाण्याआधी, इंग्लंडच्या गोलंदाजांनी बॉल स्विंग करण्यात यशस्वी होण्याआधी, त्यांनी मालिकेतील त्यांच्या सर्वोत्तम कामगिरीसह (४७७ ऑलआऊट) त्यांच्या पहिल्या डावातील फॉर्म चालू ठेवला. ब्रेट लीच्या सर्वोत्कृष्ट प्रयत्नांनंतरही, ऑस्ट्रेलियाने इंग्लंडच्या मागे २५९ धावा पूर्ण केल्या आणि १७ वर्षांत प्रथमच त्यांना फॉलो-ऑन करण्यास सांगण्यात आले. तथापि, सलग दोन डावात गोलंदाजी करण्याची गरज असताना, इंग्लंडचा सर्वोत्तम स्विंग गोलंदाज सायमन जोन्सला दुखापतीची लक्षणे दिसू लागली आणि त्याच्या घोट्याच्या स्कॅनसाठी त्याला रुग्णालयात नेण्यात आले. त्यानंतर ऑस्ट्रेलियाने इंग्लंडला पाठलाग करण्यासाठी दिलेले लक्ष्य पेलण्यात यश आले, परंतु शेन वॉर्नने मोठ्या प्रमाणात वळण घेतल्याने खराब खेळपट्टीवर इंग्लंडने १२९ धावांचा पाठलाग करताना संघर्ष केला आणि अखेरीस तीन गडी राखून विजय मिळवला.
त्यानंतर ऑस्ट्रेलियाने एसेक्सविरुद्ध दोन-दिवसीय सामना खेळला, ज्यामध्ये एसेक्सने घोषित करण्यापूर्वी पहिल्या दिवशी ५०० धावा केल्या, तर दुसऱ्या दिवशी ऑस्ट्रेलियाने ५०० धावा केल्या. कोणताही संघ दोनदा बाद करू शकला नसल्यामुळे सामना उच्च-धाव संख्येत बरोबरीत संपला.
पाचवी कसोटी
[संपादन]मालिकेत प्रथमच, इंग्लंडने त्यांच्या संघात बदल केला - सायमन जोन्सच्या घोट्याच्या दुखापतीमुळे इंग्लंडला त्याची जागा घेण्याची गरज होती. एक खेळण्यासाठी इंग्लंडने २-१ ने आघाडी घेतल्याने, मालिकेत बरोबरी साधण्यासाठी ऑस्ट्रेलियाला विजयाची गरज होती (आणि अशा प्रकारे ऍशेस राखून ठेवली). हे लक्षात घेऊन, इंग्लंडने पॉल कॉलिंगवूड, एक अष्टपैलू खेळाडू आणि इंग्लंडचा सर्वोत्तम क्षेत्ररक्षक, सारख्या गोलंदाजाला बोलावण्याचा निर्णय घेतला.
इंग्लंडने नाणेफेक जिंकून फलंदाजीचा निर्णय घेत पहिल्या डावात ३७३ धावा केल्या होत्या. मॅथ्यू हेडन आणि जस्टिन लँगर यांनी नंतर दुस-या दिवसाच्या शेवटपर्यंत फलंदाजी केली, नियोजित खेळ संपण्यापूर्वी खराब प्रकाशामुळे ते बाहेर आले. ऑस्ट्रेलियाला विजयासाठी जबरदस्ती करणे आवश्यक असताना, अनेकांना या खेळीबद्दल आश्चर्य वाटले.
तिसऱ्या दिवशीही पाऊस आणि खराब प्रकाशाचा परिणाम झाला, नियोजित षटके केवळ अर्धीच टाकली गेली. खराब प्रकाशामुळे ऑस्ट्रेलिया पुन्हा लवकर उतरला, परंतु ते इंग्लंडपासून केवळ ९६ धावांनी मागे होते आणि त्यांच्या आठ गडी शिल्लक होते, ते कदाचित लक्षणीय आघाडी स्थापन करून इंग्लंडला स्वस्तात बाद करण्याची आशा करत होते.
चौथ्या दिवशी उपाहारानंतर ऑस्ट्रेलियन कोसळल्याचा अर्थ पहिल्या डावानंतर इंग्लंडने प्रत्यक्षात सहा धावांनी आघाडी घेतली होती. ऑस्ट्रेलियाला इंग्लंडला बाद करून त्यांच्यापेक्षा जास्त धावा करायच्या होत्या, इंग्लंडला शक्य तितक्या वेळ फलंदाजी करायची होती, त्यामुळे ऑस्ट्रेलियाला विजयासाठी लागणारा वेळ नाकारला होता. पाचव्या दिवशी केविन पीटरसनचे पहिले कसोटी शतक आणि पॉल कॉलिंगवूडने दुसऱ्या डावात ५१ मिनिटांत १० धावांची संयमी फलंदाजी केल्यामुळे ऑस्ट्रेलियासमोर दिवसाची केवळ १९ षटके शिल्लक असताना ३४२ धावांचे लक्ष्य ठेवले होते. इंग्लंडसाठी स्टीव्ह हार्मिसनने गोलंदाजीची सुरुवात केल्यामुळे, ऑस्ट्रेलियाला त्यांच्या दुसऱ्या डावाच्या पहिल्याच षटकात लाइट ऑफर करण्यात आली आणि ती स्वीकारण्यात आली, रुडी कोर्टझेन आणि बिली बॉडेन यांना १८:१७ बीएसटी वाजता बेल काढून टाकून सामना अनिर्णित आणि मालिका विजयाचा संकेत दिला.
सादरीकरणादरम्यान, पीटरसनला त्याच्या १५८ धावांच्या खेळीसाठी सामनावीर म्हणून निवडण्यात आले, तर अँड्र्यू फ्लिंटॉफ आणि शेन वॉर्न यांना विरोधी संघाच्या प्रशिक्षकांनी नामांकित केलेले "मॅन ऑफ द सिरीज" पुरस्कार मिळाले (इंग्लंडसाठी डंकन फ्लेचर आणि ऑस्ट्रेलियासाठी जॉन बुकानन). या व्यतिरिक्त, फ्लिंटॉफला एकंदरीत "मॅन ऑफ द सिरीज" साठी उद्घाटनाचे कॉम्प्टन-मिलर पदक प्रदान करण्यात आले, ज्याची निवड समितीचे दोन अध्यक्ष, डेव्हिड ग्रेव्हनी आणि ट्रेव्हर हॉन्स यांनी नामांकन केले.
सामने
[संपादन]मर्यादित षटकांचे खेळ
[संपादन]पीसीए मास्टर्स इलेव्हन विरुद्ध ऑस्ट्रेलियन (९ जून)
[संपादन]ऑस्ट्रेलियन संघाने पीसीए मास्टर्स इलेव्हनचा ८ गडी राखून पराभव केला
२००५ च्या ॲशेस दौऱ्याची सुरुवात ऑस्ट्रेलियन संघाच्या व्यावसायिक क्रिकेटर्स असोसिएशन इलेव्हनशी अरुंडेल येथील नयनरम्य मैदानावर ट्वेंटी२० सामन्यात झाली. अॅडम गिलख्रिस्ट आणि मॅथ्यू हेडन यांच्यात १३१ धावांच्या सलामीच्या भागीदारीनंतर सरावात निकाल नेहमीच स्पष्ट होत असला तरी पर्यटकांनी एका चेंडूवर विजय मिळवला हे पाहण्यासाठी ११,००० लोक जमा झाले. स्टीफन फ्लेमिंगने ब्रेट लीच्या पहिल्या चेंडूला स्लिपमध्ये झोकून दिल्याने ऑस्ट्रेलियाला चांगली सुरुवात झाली आणि ऑस्ट्रेलियाने फलंदाजीला उतरवल्यानंतर मास्टर्स इलेव्हन १ बाद ० अशी स्थिती होती. डॅरेन मॅडीने ५७ चेंडूत ७० धावा केल्या आणि पॉल कॉलिंगवूड (३८) आणि मार्क इलहॅम (३९) यांनीही धावा केल्या, परंतु पीसीए मास्टर्स इलेव्हनने ६ बाद १६७ धावा केल्यामुळे उर्वरित संघाने थोडी छाप पाडली. ऑसीजने लक्ष्य गाठताना केवळ दोन गडी गमावले. (क्रिकइन्फो धावफलक)
लीसेस्टरशायर विरुद्ध ऑस्ट्रेलियन (११ जून)
[संपादन]ऑस्ट्रेलियन संघाने लीसेस्टरशायरचा ९५ धावांनी पराभव केला
ऑस्ट्रेलियन संघाने ग्रेस रोड येथे दमदार कामगिरी केली, मॅथ्यू हेडनने ९६ चेंडूत १०७, डॅमियन मार्टिनने १०३ चेंडूत ८५ आणि अँड्र्यू सायमंड्सने ५९ चेंडूत ९२ धावा केल्यामुळे त्यांनी ५० षटकांत ४ बाद ३२१ धावा केल्या. त्यांच्या ७२ धावा शेवटच्या ५ षटकात आल्या. लीसेस्टरशायरने कधीही प्रत्युत्तरात धमकावले नाही, ओटीस गिब्सन, जो ८ व्या स्थानी आला, तो ५० धावा करणारा एकमेव खेळाडू बनला. गिब्सनने याआधी लीसेस्टरशायरचे दोन बळी घेतले होते, ज्याने ८ बाद २२६ धावांचे लक्ष्य पूर्ण केले होते.(क्रिकइन्फो धावफलक)
इंग्लंड विरुद्ध ऑस्ट्रेलिया (१३ जून)
[संपादन]
रोझ बाउल येथे ऑस्ट्रेलिया विरुद्धच्या एकमेव ट्वेंटी-२० आंतरराष्ट्रीय सामन्यात इंग्लंडने सावधपणे सुरुवात केली, पहिल्या दोन षटकात केवळ सहा धावा केल्या कारण त्यांनी गोलंदाजांना रोखले, परंतु गेरेंट जोन्सने नंतर ब्रेट लीसोबत मजा करण्याचा निर्णय घेतला. पुढच्या षटकात दोन चौकार मारताना, लीने १४ धावा केल्या, आणि जोन्सने मॅकग्राला डीप थर्ड मॅनवर कट करण्यापूर्वी इंग्लंडने बिनबाद २८ धावांपर्यंत मजल मारली, जिथे कॅसप्रोविझने चौकारावर झेल घेतला – चार चौकारांसह १९ धावांवर बाद. मार्कस ट्रेस्कोथिकने षटक संपवण्यासाठी एकेरी फटका मारला, परंतु इंग्लंडने चार षटकांनंतर १ बाद २९ धावा केल्या होत्या. लीचे पुढचे षटक पुन्हा १४ धावांवर मारले गेले, कारण लीने प्रत्येक चेंडूवर एकेरी काढल्यामुळे ३१ धावांवर तीन षटके देऊन एक वाईड आणि नो-बॉल टाकला. त्यामुळे गोलंदाजीत बदल घडवून आणला, मायकेल कॅस्प्रोविच ऑस्ट्रेलियासाठी आला आणि चांगले बक्षीस मिळाले, कारण त्याच्या षटकातील शेवटचा चेंडू सायमंड्सने मिडविकेटवर झेलबाद केला - अँड्र्यू फ्लिंटॉफ ६ धावांवर बाद झाला. केविन पीटरसनने एकच खेळी केली आणि सहा षटकांनंतर इंग्लंडच्या २ बाद ५० धावा झाल्या.
जेसन गिलेस्पी आल्याने, इंग्लंडने एकेरी खेळणे सुरूच ठेवले, जरी क्षेत्ररक्षणावरील निर्बंध बंद होते आणि ऑस्ट्रेलिया यापैकी बरेच काही थांबवू शकतो. मात्र, मायकेल क्लार्कने डीप बॅकवर्ड पॉइंटवर सातव्या षटकात मिसफिल्डसह इंग्लंडला तीन धावा दिल्या. इंग्लंडने आठव्या षटकात दहा धावा घेतल्याने पीटरसनने ऑस्ट्रेलियन गोलंदाजीवर वर्चस्व कायम ठेवले आणि गिलेस्पीच्या चेंडूवर एक चौकार आणि एक दोन तडकावले. ऑस्ट्रेलिया अनाकलनीय दिसत होता - एक दुर्मिळ दृश्य - कारण ते मिसफिल्डमधून धावा देत राहिले, आणि केविन पीटरसनने १६ चेंडूत नाबाद ३३ धावा केल्या - १० षटकांनंतर, इंग्लंडने २ बाद ९३ धावा केल्या होत्या, आणि मोठे लक्ष्य ठेवू पाहत होते.
ऑस्ट्रेलियन कर्णधार रिकी पाँटिंगने ११वे षटक टाकण्यासाठी अर्धवेळ फिरकी गोलंदाज मायकेल क्लार्कला आणले आणि त्याला लगेच यश मिळाले, जेव्हा पीटरसनने त्याला पाचव्या चेंडूवर मॅथ्यू हेडनकडे लॉन्च केले, परंतु इंग्लंडने ११ षटकांनंतरही ३ बाद १०१ धावा केल्या होत्या. पुढच्याच षटकात नवीन फलंदाज मायकेल वॉनने अँड्र्यू सायमंड्सच्या चेंडूला मिडविकेटला टेकवले आणि इंग्लिशवर अचानक दडपण आले. सायमंड्सला स्वीप करण्याच्या प्रयत्नात ट्रेस्कोथिकने ४१ धावांवर बाद केल्याने इंग्लंडला एका चांगल्या सुरुवातीनंतर अचानक एक छिद्र पडले आणि अँड्र्यू स्ट्रॉस आणि पॉल कॉलिंगवूडने धावसंख्या कमी केली, त्यामुळे इंग्लंडने सहा षटके बाकी असताना ५ बाद १११ धावा केल्या. तथापि, १५ व्या षटकात कॉलिंगवूडने केलेल्या स्लॉग स्वीपने सामना पुन्हा वळवला, कारण तो सहा धावांवर गेला आणि इंग्लंडने ५ बाद १२४ धावा केल्या. जेसन गिलेस्पीला परत आणल्यानंतर, कॉलिंगवुडने प्रभारी नेतृत्व केले, कारण इंग्लंडने १७ व्या षटकात १७ धावा चोरल्या आणि पुन्हा खेळावर नियंत्रण मिळवले. अँड्र्यू स्ट्रॉसला गिलेस्पीने १८ धावांवर बोल्ड केले तरीही, कॉलिंगवूडने षटकाच्या शेवटी आणखी दोन चौकार मारले, त्याने नाबाद ४२ धावा केल्या आणि संघाची धावसंख्या ६ बाद १६७ अशी झाली. पुढच्याच षटकात विक्रम सोलंकी ९ धावांवर हसीने मॅकग्राकडे झेलबाद झाला आणि शेवटच्या चेंडूवर कॉलिंगवूड ४६ धावांवर झेलबाद झाला. तरीही, इंग्लंड ८ बाद १७९ धावांवर खूश असेल, जो ट्वेंटी-२० सामन्यातील रोझ बाउलवरील सर्वोच्च धावसंख्या आहे.
डॅरेन गॉफने टाकलेल्या पहिल्या षटकात ऑस्ट्रेलियन्सना आठ धावा मिळाल्याने, अॅडम गिलख्रिस्टने खेळताना आणि गहाळ झालेल्या आणि थर्ड मॅनवर अँड्र्यू स्ट्रॉसवर एक शॉट मारल्याने ऑस्ट्रेलियाची सुरुवात डळमळीत झाली. गिलख्रिस्टने शेवटी एक लिबर्टी खूप जास्त घेतल्याने, एक सोपा झेल देण्यात आला आणि केविन पीटरसनने या फॉरमॅटमधील सर्वात धोकादायक बॅट्समनला काढून टाकले. पुढच्या चेंडूवर हेडन ६ धावांवर पीटरसनच्या हाती झेलबाद झाला. पुढच्या चेंडूवर सायमंड्स वाचला, पण इंग्लंडसाठी शक्यता सुधारली होती, कारण पाहुण्यांची आता २ बाद २३ अशी स्थिती होती. त्यानंतर ऑस्ट्रेलियन कोसळले - मायकेल क्लार्कने लुईसला गोल्डन डक मिळवून दिला, हा निर्णय थोडासा संशयास्पद होता, परंतु त्यामुळे इंग्लिशला आवश्यक गती मिळाली. पुढच्या चार षटकांत ऑस्ट्रेलियाने आठ धावांवर आणखी चार विकेट गमावल्या होत्या, सायमंड्स ०, हसी १, पाँटिंग ०, मार्टिन ४ धावांवर, आणि जेसन गिलेस्पी आणि ब्रेट ली यांच्याकडून पुनर्प्राप्ती असूनही, आवश्यक धावगती ८ धावांवर गेली. जॉन लुईसने २४ धावांत चार विकेट्स घेऊन आपला स्पेल पूर्ण केला - एक विशेष आंतरराष्ट्रीय पदार्पण, जरी तो फक्त ट्वेंटी२० सामन्यात होता. चांगली पुनर्प्राप्ती आणि ३६ धावांची भागीदारी असूनही, गिलेस्पीने अखेरीस मॅचचा नायक पॉल कॉलिंगवूडच्या चेंडूवर मार्कस ट्रेस्कोथिकचा झेल सोडला आणि इंग्लंडने आणखी एक विजयाच्या दिशेने वाटचाल केली. अखेरीस, मॅकग्राला हार्मिसनने बोल्ड केले आणि डाव ७९ धावांवर संपुष्टात आणला – अगदी त्याच धावसंख्येचा पाठलाग करताना इंग्लंडने शेवटच्या ॲशेसच्या पहिल्या कसोटीत ऑस्ट्रेलियाविरुद्ध चौथ्या डावात पाठलाग केला होता.
सॉमरसेट विरुद्ध ऑस्ट्रेलियन (१५ जून)
[संपादन]सॉमरसेट चार गडी राखून जिंकला
सॉमरसेटने टॉंटन येथे ऑस्ट्रेलियावर नखशिखांत विजय मिळवून सर्वांनाच आश्चर्याचा धक्का दिला, १९७७ नंतर त्यांचा ऑस्ट्रेलियावरील पहिला विजय. सॉमरसेटला नॅशनल लीगच्या दुसऱ्या विभागात मध्यभागी ठेवण्यात आले होते आणि ऑस्ट्रेलियन संघाविरुद्ध केवळ अॅडम गिलख्रिस्टची उणीव असल्याने त्यांना संधी मिळावी यावर कोणाचाही विश्वास नव्हता. आणि ऑस्ट्रेलियाने त्याला बॅटने साथ दिली - मॅथ्यू हेडनने ७६ धावांवर मजेशीर हिट बळी केल्यानंतर निवृत्त झाला, कर्णधार रिकी पाँटिंगने ८० धावा केल्या आणि ऑस्ट्रेलियाने ५ बाद ३४२ धावा केल्या.
ग्रॅमी स्मिथ आणि सनथ जयसूर्या यांनी मात्र सॉमरसेटकडून झुंज दिली. या जोडीने सलामी दिली आणि २० षटकांत पहिल्या विकेटसाठी १९७ धावा केल्या - स्मिथने ६८ चेंडूत १७ चौकार आणि एका षटकारासह १०८ धावा पूर्ण केल्या. जयसूर्याने वाईट होण्याची इच्छा न ठेवता ७७ चेंडूत शतकी खेळी केली - थोड्या वेळाने १०१ धावांवर बाद होण्यापूर्वी. तथापि, प्लॅटफॉर्म तयार करण्यात आला होता आणि २४ वर्षीय जेम्स हिल्ड्रेथने पार्ट-टाइम गोलंदाज मायकेल हसीच्या काही गडी गमावल्यानंतर सॉमरसेटने जहाज स्थिर ठेवता आले. हिल्ड्रेथने २४ चेंडूत नाबाद ३८ धावा केल्या आणि १९ चेंडू आणि चार गडी राखून त्यांना विजय मिळवून दिला – सामना बहुतेक भागांपेक्षा अधिक आरामदायक होता. (क्रिकइन्फो धावफलक)
ऑस्ट्रेलिया विरुद्ध बांगलादेश (१८ जून)
[संपादन] १८ जून २००५
धावफलक |
वि
|
||
डॅमियन मार्टिन ७७ (११२)
तपश बैश्या ३/६९ (१० षटके) |
- नाणेफेक : ऑस्ट्रेलियाने नाणेफेक जिंकून फलंदाजीचा निर्णय घेतला.
कदाचित, एकदिवसीय सामन्यांच्या इतिहासातील सर्वात मोठा अपसेट, मशरफी मोर्तझाने सोफिया गार्डन्सच्या प्रेक्षकांना धक्का दिला जेव्हा त्याने दुसऱ्या एकदिवसीय सामन्याच्या दुसऱ्या चेंडूवर अॅडम गिलख्रिस्टला प्लंब केले आणि धावफलकावर अद्याप एकही धाव न घेता पहिली ऑस्ट्रेलियन विकेट घेतली - आणि ते सामन्याचा टोन सेट करायचा होता. बऱ्याच लोकांना ऑस्ट्रेलियाने बांगलादेशला हरवण्याची अपेक्षा केली असेल, विशेषतः बांगलादेशी टायगर्सने इंग्लंडविरुद्धच्या सलामीच्या सामन्यात १० विकेट्सने पराभूत झाल्यानंतर, परंतु मोर्तझाच्या एका पहिल्याने त्यांना थोडी आशा दिली. जेव्हा मॅथ्यू हेडनने तपश बैस्याला चौकार लगावला तेव्हा ऑस्ट्रेलियासाठी गोष्टी योग्य मार्गाने जात असल्याचे दिसत होते, परंतु त्यानंतर आणखी एक मेडन आला आणि सहाव्या षटकात रिकी पाँटिंगने तपश बैस्याला पॅड केले - परिणामी एलबीडब्ल्यूचा निर्णय देण्यात आला आणि ऑस्ट्रेलियाने २ बाद ९ धावा केल्या. त्यानंतर हेडन आणि डॅमियन मार्टिन यांनी सावध फलंदाजी केली, परंतु बैस्याच्या काही महागड्या गोलंदाजीने पुढाकार सोडला, कारण ऑस्ट्रेलिया सावरला. ते १५ षटकांत टिकून राहिले, हेडन तापशच्या नो-बॉलवर झेलबाद झाला, पण १६व्या मध्ये, तो नझमुल हुसेनने ३७ धावांवर आतल्या बाजूने बोल्ड झाला, ज्याप्रमाणे हेडन स्वतःला आत घेण्याचा विचार करत होता. मोहम्मद रफिकची काही किफायतशीर गोलंदाजी ज्याने ३१ धावांत दहा षटके टाकली, तसेच डेथच्या वेळी मोर्तझाने केलेल्या उत्कृष्ट गोलंदाजीमुळे ऑस्ट्रेलियाने ५ बाद २४९ धावा पूर्ण केल्या, मार्टिनला बैस्याकडून ७७ धावांवर आणि क्लार्कला ५४ धावांवर त्याच खेळाडूकडून पराभव पत्करावा लागला. खरेतर, मायकेल हसीने २१ चेंडूत नाबाद ३१ आणि सायमन कॅटिचने २३ चेंडूत नाबाद ३६ धावा करत त्यांना स्पर्धात्मक लक्ष्य मिळण्याची खात्री केली.
मात्र, एवढेच नव्हते. पाठलागाची सुरुवात अतिशय शांतपणे झाली, फक्त तुषार इम्रान धावा काढू पाहत होता कारण त्याने ब्रॅड हॉगला चीतपट केले, परंतु हॉगने त्याचा बदला घेतला जेव्हा तुषार २४ धावांवर बाद झाला आणि कॅटिचला लोफ्ट केले. तत्पूर्वी, नफीस इक्बालने ८ धावा केल्या होत्या, आणि जावेद उमरने ५१ चेंडूत १९ धावा करून तिसरा फलंदाज बाद केल्याने बांगलादेशसाठी नेहमीप्रमाणेच धडाकेबाज खेळी झाली होती. पण या सामन्यात आणखी युक्त्या होत्या. हॉग आणि क्लार्कने नाल्याप्रमाणे धावा काढल्या, सहा वाइड टाकले आणि मोहम्मद अश्रफुलने त्याला बांगलादेशचा सर्वोत्तम फलंदाज का म्हणले जाते याची आणखी एक झलक दाखवली. बांगलादेश संघाच्या इतिहासातील दुसरे एकदिवसीय शतक झळकावताना, त्याने हबीबुल बशरसोबत १३० धावांची मोठी भागीदारी रचली आणि जेसन गिलेस्पीला लाँग ऑनवर बाद करण्याआधी दोन तास क्रीजवर (जरी ५४ धावांवर बाद झाले तरी) उत्कृष्ट खेळ केला. बांगलादेशला अजूनही १७ चेंडूत २३ धावा हव्या होत्या, पण आफताब अहमदने इंग्लंडविरुद्धच्या ओव्हल सामन्यात आपला चांगला फॉर्म कायम ठेवला, कारण त्याने प्रथम अश्रफुलला लेग बाय घेतला, त्यानंतर रफिकला स्ट्राइक दिला, ज्याने दुसरा पाय घेण्यापूर्वी चार चालवलेले कव्हर फोडले. बाय एक चौकार आणि एका डॉट-बॉलने १० धावा पूर्ण केल्या, म्हणजे बांगलादेशला आता १२ चेंडूत फक्त १३ धावांची गरज होती. त्यानंतर मॅकग्राचे एक चांगले षटक आले, कारण त्याने फक्त सहा धावा दिल्या - रफीकच्या चौकारासह. शेवटच्या षटकात बांगलादेशला सात धावांची गरज होती आणि अहमदने षटकाचा पहिला चेंडू मिडविकेटवर सहा धावांवर स्विंग केला. अशाप्रकारे, ही एक औपचारिकता बनली – बांगलादेशने चार चेंडू आणि पाच गडी राखून विजय मिळवला, आजच्या क्रिकेटमध्ये जवळजवळ खात्रीशीर आहे, आणि परिणामी ऑसीजला दुसऱ्या दिवशी ब्रिस्टल येथे इंग्लंडवर विजय मिळवण्याची गरज होती, तर साखळी फेरी जिंकण्याची कोणतीही संधी आहे.
इंग्लंड विरुद्ध ऑस्ट्रेलिया (१९ जून)
[संपादन]
द काउंटी ग्राउंड, ब्रिस्टल येथे अत्यंत तणावपूर्ण आणि पाहण्याजोग्या सामन्यात रिकी पाँटिंगने पाहुण्या ऑस्ट्रेलियन क्रिकेट संघासाठी नाणेफेक जिंकली तेव्हा त्याने फलंदाजी करण्याचा निर्णय घेतला. जॉन लुईस आणि डॅरेन गॉफ यांना सुरुवातीच्या काळात स्मॅश केल्यावर हा एक चांगला निर्णय दिसत होता, कारण अॅडम गिलख्रिस्ट आणि मॅथ्यू हेडन यांनी मिडविकेटवर लुईसला षटकार मारल्याने ऑस्ट्रेलियाने ११ षटकांनंतर ० बाद ५७ अशी मजल मारली होती. तथापि, स्टीव्ह हार्मिसनच्या प्रवेशाने सर्वकाही बदलले. त्याच्या तिसऱ्या षटकात - खेळाच्या १२व्या, त्याने गिलख्रिस्टला एका उसळत्या चेंडूने काढून टाकले ज्याला फलंदाजाने मागे टाकले होते, त्यानंतर पॉन्टिंगने तो खेळला नाही अशा यॉर्करने - परिणामी एलबीडब्ल्यू - नंतर डॉट बॉल आणि नंतर मार्टिनला थर्ड मॅनवर पीटरसनला मारलेला फटका. ऑस्ट्रेलियाने एकत्र येण्याचा प्रयत्न केला, पण चार षटकांनंतर जेव्हा हेडनने हार्मिसनला मारण्याचा प्रयत्न केला तेव्हा पॉल कॉलिंगवूडने उजव्या हाताने चेंडू हवेतून बाहेर काढण्यासाठी उडी मारली - एक शानदार झेल, आणि ऑस्ट्रेलियाने सहा धावांत चार विकेट गमावल्या, याची आठवण करून दिली. आठवड्याच्या सुरुवातीला झालेल्या ट्वेंटी-२० सामन्यात त्यांची पडझड झाली.
ऑस्ट्रेलियाने स्वतःला खड्ड्यातून बाहेर काढले, तथापि, मायकेल क्लार्क आणि मायकेल हसी हळूहळू दर वाढवण्यासाठी जमले. इंग्लंडकडे स्पष्टपणे पाचव्या गोलंदाजाची कमतरता होती, त्याऐवजी विक्रम सोलंकीला फलंदाजीसाठी निवडले, म्हणून त्यांनी मायकेल वॉन, सोलंकी आणि कॉलिंगवूड यांच्या संयोजनाचा वापर करून त्यांची दहा आवश्यक षटके पार पाडली. क्लार्क आणि हसीने १०५ धावा जोडून ऑस्ट्रेलियाला हुक सोडू दिला, त्याआधी जॉन लुईस - ज्यांना आधी क्लीनर्सकडे नेण्यात आले होते - मायकेल क्लार्कला स्टंपच्या आतील बाजूने बाहेर काढले आणि खेळाचा पाचवा बळी घेतला. योग्य वेळी. शेन वॉटसनने हसीच्या बरोबरीने चांगली जमवाजमव केली, तथापि, लुईसने पुन्हा एकदा षटकार मारला, परंतु हार्मिसनने एकदिवसीय सामन्यातील पहिले पाच विकेट्स पूर्ण करून त्याचा बदला घेतला कारण हसीला हळू बॉलने मारले गेले - हसी पहिल्यांदाच खेळत होता. एकदिवसीय सामन्यांमध्ये २२९ च्या फलंदाजीच्या सरासरीने बाद. त्यानंतर, अँड्र्यू फ्लिंटॉफला परत आणण्यात आले, वॉटसनसाठी एक शानदार यॉर्कर आला, जो ऑसीज फटकेबाजी करण्याच्या तयारीत असताना २५ धावांवर बाद झाला - ४४.१ षटकांनंतर ७ बाद २२० धावसंख्या. जेसन गिलेस्पी आणि ब्रॅड हॉग फ्लिंटॉफ आणि हार्मिसनच्या दोन षटके वाचले – म्हणजे हार्मिसनने दहा षटकांत ३३ धावा देऊन पाच पूर्ण केले. शेवटच्या दिशेने, गिलेस्पीला अव्वल कडेला हरवण्यापूर्वी ऑस्ट्रेलियाने पुन्हा उभारी घेतली, परंतु सात चेंडू शिल्लक असताना ८ बाद २४४ धावांचा पाठलाग करणे इंग्लंडला कठीण वाटत होते. गफने मायकेल कॅसप्रोविचला यॉर्करने दोन चेंडू बाकी असताना बाहेर काढले आणि चार लेगबायने डाव संपवून ऑस्ट्रेलियाचा डाव ९ बाद २५२ धावांवर नेला.
प्रत्युत्तरात इंग्लंडने सकारात्मक सुरुवात केली, पहिल्या ३४ कायदेशीर चेंडूत ३९ धावा घेतल्या (जेव्हा गिलेस्पीने त्याच्या पहिल्याच षटकात चार वाईड आणि एक नो-बॉल टाकला), पण ग्लेन मॅकग्राने मार्कस ट्रेस्कोथिकच्या गोलंदाजीवर १६ धावांवर चांगला यॉर्कर टाकून बदला घेतला. दोन षटकांनंतर, अँड्र्यू स्ट्रॉस सारख्याच पद्धतीने गेला आणि वॉन आणि कॉलिंगवूडला एकत्र करणे भाग पडले. त्यांनी ते केले, जरी धक्कादायक पद्धतीने, कॉलिंगवूड अखेरीस कॅसप्रोविच आणि फ्लिंटॉफला बळी पडले आणि हॉगच्या चेंडूवर फटकेबाजी करत इंग्लंडला २७.२ षटकांनंतर ४ बाद ११९ अशी अडचणीत आणले, वॉन आणि केविन पीटरसन क्रीजवर होते. किनारी आणि धावा झाल्या, पण जेव्हा इंग्लंडने वॉन आणि गेरेंट जोन्स यांना एकापाठोपाठ गमावले आणि फक्त ७४ चेंडू बाकी असताना ९३ धावा कमी झाल्या, तेव्हा इंग्लंडसाठी काळोख दिसला. त्यानंतर पीटरसनने बाजी मारली. सर्व कोपऱ्यांवर धावा काढत, विशेषतः गिलेस्पीच्या चेंडूवर, त्याने ४६ चेंडूत पन्नास पूर्ण केले, आणि नंतर ४० व्या षटकाच्या जवळ अत्यंत जवळून धावबाद होण्याच्या निर्णयावर टिकून राहिल्यानंतर अतिरिक्त ४१ धावा काढण्यासाठी त्याने आणखी १९ चेंडू घेतले. लुईसच्या नाबाद ७ धावांच्या लेव्हलने - त्याच्या गोलंदाजीमुळे - इंग्लिश तीन विकेट्स आणि १५ चेंडूंनी घरच्या मैदानावर पोहोचले होते - आणि ऑस्ट्रेलियन्स त्यांच्या पहिल्या दोन सामन्यांमधून केवळ दोन गुण मिळवू शकले होते, तर इंग्लंडला ११ गुण मिळाले होते.
इंग्लंड विरुद्ध ऑस्ट्रेलिया (२३ जून)
[संपादन] २३ जून २००५
धावफलक |
वि
|
||
अँड्र्यू सायमंड्स ७३ (८१)
अँड्र्यू फ्लिंटॉफ २/५५ (१० षटके) |
डॅरेन गफ ४६ (४७) ब्रॅड हॉग २/१९ (६ षटके) |
- नाणेफेक : इंग्लंडने नाणेफेक जिंकून क्षेत्ररक्षणाचा निर्णय घेतला.
ऑस्ट्रेलिया विरुद्ध बांगलादेश (२५ जून)
[संपादन] २५ जून २००५
धावफलक |
वि
|
||
मोहम्मद अश्रफुल ५८ (८६)
अँड्र्यू सायमंड्स ५/१८ (७.२ षटके) |
मॅथ्यू हेडन ६६* (५४)
|
- नाणेफेक : ऑस्ट्रेलियाने नाणेफेक जिंकून क्षेत्ररक्षणाचा निर्णय घेतला.
इंग्लंड विरुद्ध ऑस्ट्रेलिया (२८ जून)
[संपादन] २८ जून २००५
धावफलक |
वि
|
||
अँड्र्यू सायमंड्स ७४ (७५)
डॅरेन गफ ३/७० (९ षटके) |
अँड्र्यू स्ट्रॉस २५ (१८) ग्लेन मॅकग्रा १/२४ (३ षटके) |
- नाणेफेक : ऑस्ट्रेलियाने नाणेफेक जिंकून फलंदाजीचा निर्णय घेतला.
- तीन षटकांनंतर पावसाने इंग्लंडच्या डावात व्यत्यय आणला आणि नंतर पुन्हा सहा नंतर, परिणामी सामना रद्द झाला
ऑस्ट्रेलिया विरुद्ध बांगलादेश (३० जून)
[संपादन]इंग्लंड विरुद्ध ऑस्ट्रेलिया (२ जुलै)
[संपादन] २ जुलै २००५
धावफलक |
वि
|
||
जेरेंट जोन्स ७१ (१००)
ग्लेन मॅकग्रा ३/२५ (१० षटके) |
- इंग्लंडने नाणेफेक जिंकून क्षेत्ररक्षणाचा निर्णय घेतला.
इंग्लंड विरुद्ध ऑस्ट्रेलिया (७ जुलै)
[संपादन]इंग्लंड विरुद्ध ऑस्ट्रेलिया (१० जुलै)
[संपादन] १० जुलै २००५
धावफलक |
वि
|
||
अँड्र्यू फ्लिंटॉफ ८७ (११२)
ब्रेट ली ५/४१ (१० षटके) |
रिकी पाँटिंग १११ (११५)
ऍशले गिल्स १/३८ (१० षटके) |
- ऑस्ट्रेलियाने नाणेफेक जिंकून क्षेत्ररक्षणाचा निर्णय घेतला.