कवलम माधव पणिककर (३ जून १८९५ - १० डिसेंबर १९६३), [१][२]सरदार के.एम. पणिककर या नावाने प्रसिद्ध, हे एक भारतीय राजकारणी आणि मुत्सद्दी होते. ते एक प्राध्यापक, वृत्तपत्र संपादक, इतिहासकार आणि कादंबरीकार देखील होते. [३] त्यांचा जन्म त्रावणकोर येथे झाला, जो तत्कालीन ब्रिटिश भारतीय साम्राज्यातील एक संस्थान होता. त्यांचे शिक्षण मद्रास आणि ऑक्सफर्ड विद्यापीठात झाले.
अलिगढ मुस्लिम विद्यापीठात आणि नंतर कलकत्ता विद्यापीठात प्राध्यापक म्हणून काम केल्यानंतर ते १९२५ मध्ये हिंदुस्तान टाईम्सचे संपादक झाले. नंतर त्यांना चेंबर ऑफ प्रिन्सेसचे सचिव म्हणून नियुक्त करण्यात आले, तेथून ते पतियाळा राज्यात आणि नंतर बिकानेर राज्यात परराष्ट्र मंत्री म्हणून गेले आणि नंतरचे बिकानेरचे पंतप्रधान झाले. जेव्हा भारताला राजकीय स्वातंत्र्य मिळाले तेव्हा सरदार माधव पणिककर यांनी १९४७ च्या संयुक्त राष्ट्र महासभेच्या अधिवेशनात देशाचे प्रतिनिधित्व केले. १९५० मध्ये, त्यांची चीनमध्ये भारताचे राजदूत (पीपल्स रिपब्लिक ऑफ चायना ओळखणारा पहिला गैर-समाजवादी देश) म्हणून नियुक्ती करण्यात आली. तेथील यशस्वी कार्यकाळानंतर ते १९५२ मध्ये इजिप्तमध्ये राजदूत म्हणून गेले. १९५३ मध्ये स्थापन करण्यात आलेल्या राज्य पुनर्रचना आयोगाचे सदस्य म्हणून त्यांची नियुक्ती करण्यात आली. ते फ्रान्समधील भारताचे राजदूत आणि भारतीय संसदेचे वरिष्ठ सभागृह, राज्यसभेचे सदस्य देखील होते. त्यांनी काश्मीर विद्यापीठ आणि म्हैसूर विद्यापीठाचे कुलगुरू म्हणूनही काम केले.
