मोहिनी

मोहिनी
	शिव मोहिनीला झुल्यावर पाहतो (राजा रविवर्मा यांचे १८९४ चे चित्र)
जन्म	मोहिनी;
ख्याती	समुद्रमंथन;
अपत्ये	शस्त
	तळटिपा विष्णूचा स्त्री अवतार
उर्फ	विष्णू

मोहिनी ही एक हिंदू देवी आहे. ती विष्णूची एकमेव स्त्री अवतार आहे. मोहित करणारी स्त्री म्हणून तिचे चित्रण केले जाते, जी राक्षसांना वेड लावते आणि कधीकधी त्यांना विनाशाकडे घेऊन जाते. मोहिनीचा परिचय हिंदू पौराणिक कथांमध्ये महाभारतात केला आहे. येथे, ती विष्णूच्या रूपात दिसते, चोर असुरांकडून (राक्षस) अमृताचे भांडे मिळवते आणि ते देवांना परत देते. देवांचे अमरत्व टिकवून ठेवण्यास अशाप्रकारे ती मदत करते.

अनेक दंतकथा तिच्या विविध शोषणांबद्दल आणि विवाहांबद्दल सांगतात, ज्यामध्ये महादेवाचाही समावेश आहे. या कथा इतर गोष्टींबरोबरच शास्ता देवाचा जन्म आणि भस्मासुराचा नाश यांच्याशी संबंधित आहेत. मोहिनीची मुख्य ओळख म्हणजे ती ज्यांना भेटते त्यांना मोहित करते किंवा फसवते. तिची संपूर्ण भारतीय संस्कृतीत पूजा केली जाते, परंतु मुख्यतः पश्चिम भारतात, जिथे मंदिरे तिला समर्पित आहेत. म्हाळसा या खंडोबाच्या, जो शिवाचा प्रादेशिक अवतार आहे, त्याची पत्नी म्हणून मोहिनीला चित्रित केले आहे.

नावाची व्युत्पत्ती

मोहिनी हे नाव मोह या क्रियापदाच्या मुळापासून आले आहे, ज्याचा अर्थ "मंत्रमुग्ध करणे, गोंधळून टाकणे किंवा भ्रमनिरास करणे". शब्दशः अर्थ "भ्रम व्यक्त करणे." मध्य भारतातील बैगा संस्कृतीमध्ये, मोहिनी या शब्दाचा अर्थ "कामुक जादू किंवा जादू" असा होतो. या नावाचा "स्त्री सौंदर्य आणि मोहकपणाचे सार" असा गर्भित अर्थ देखील आहे.

आख्यायिका

मोहिनीचा सर्वात जुना संदर्भ ईसापूर्व ५ व्या शतकातील हिंदू महाकाव्य महाभारताच्या समुद्र मंथन भागात आढळतो. अमरत्वाचे अमृत, दुधाच्या महासागराच्या मंथनाने तयार होते. देव आणि असुर त्याच्या ताब्यासाठी लढतात. असुर देवांना रागावून अमृत स्वतःसाठी ठेवण्याचा डाव साधतात. विष्णू, त्यांच्या योजनेनुसार , "मोहक मुलीचे" रूप धारण करतो. ती तिच्या मोहाचा वापर करून असुरांना फसवून देवांना अमृत देते. राहू, एक असुर, देवाचा वेष धारण करतो आणि स्वतः काही अमृत पिण्याचा प्रयत्न करतो. सूर्य (सूर्य-देवता) आणि चंद्र (चंद्र-देवता) विष्णूला त्वरित सूचित करतात, आणि तो सुदर्शन चक्र (दैवी चकती) वापरून राहूचा शिरच्छेद करतो आणि डोके अमर ठेवतो.

इतर प्रमुख हिंदू महाकाव्य, रामायण (ई.पू. चौथे शतक), बालकांड अध्यायात मोहिनी कथेचे थोडक्यात वर्णन करते. हीच कथा चार शतकांनंतर विष्णू पुराणातही सांगितली आहे.

मूळ मजकुरात, मोहिनीला विष्णूचे फक्त एक मोहक, स्त्री रूप म्हणून संबोधले आहे. नंतरच्या आवृत्त्यांमध्ये, मोहिनीचे वर्णन विष्णूची माया (भ्रम) म्हणून केले आहे. नंतर तरीही, अवताराचे नाव मोहिनी बनले जे त्याच्या हेतुपुरस्सर खोट्या स्वरूपाचे वर्णन करणाऱ्या मूळ वाक्प्रचारावरून (मयम् अशितो मोहिनीम) होते. मोहिनी आख्यायिका लोकप्रिय झाल्यावर, ती पुन्हा सांगितली गेली, सुधारली गेली आणि अनेक ग्रंथांमध्ये विस्तारली गेली. मोहिनी-विष्णूच्या कथाही विविध क्षेत्रांतील भक्त मंडळांमध्ये वाढल्या.10 व्या शतकातील भागवत पुराणात कथेची तीच विस्तारित महाभारत आवृत्ती देखील सांगितली आहे. येथे, मोहिनी विष्णूचा अवतार बनते.

संदर्भ

Pattanaik, Devdutt (2001). The man who was a woman and other queer tales of Hindu lore. Routledge. ISBN 978-1-56023-181-3.

Vanita, Ruth; Kidwai, Saleem (2001). Same-sex love in India: readings from literature and history. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-312-29324-6.

Goudriaan, Teun (1978). "The Māyā of the Gods: Mohini". Māyā divine and human. Motilal Banarsidass Publ. pp. 41–49. ISBN 978-81-208-2389-1.