पांडव लीला

पांडव लीला किंवा पांडव नृत्य हा महाभारतातील कथांचे गायन, नृत्य आणि पठण यांच्याद्वारे पुनरुत्थान करण्याची परंपरा आहे. विशेषतः उत्तराखंड येथील गढवाल प्रदेशात हे नृत्य केले जाते.

पांडव हे या महाकाव्यातील पाच प्रमुख पात्र आहेत आणि गावातील हौशी लोक त्यांच्या भूमिका घेतात आणि ढोल, दामाऊ आणि भानकोरे नावाच्या दोन लांबलचक कर्णांसोबत घराबाहेर लीला करतात. विविध गावांमध्ये तीन दिवसांपासून ते एका महिन्यापर्यंत कुठेही चालणारे प्रदर्शन मोठ्या प्रमाणात गर्दी खेचतात आणि ते वर्षाचे महत्त्वाचे सांस्कृतिक आकर्षण आहे. धार्मिक नाटकात असे नट दाखवले जातात जे सहसा उत्स्फूर्तपणे त्यांच्या पात्रांच्या आत्म्याने "वश" होतात आणि नाचू लागतात."

इतिहास आणि पद्धती

पांडव लीलाची उत्पत्ती हिंदू पौराणिक कथांशी जुळलेली आहे आणि म्हणून त्याची तारीख सांगता येत नाही. हे नेहमीच गावातील हौशी लोकांद्वारे सादर केले जाते, व्यावसायिक नाही, आणि सामान्यतः उत्तराखंडच्या राजपूतांनी प्रायोजित केले जाते. एखाद्या कामगिरीला अनेकदा श्राद्ध म्हटले जाते, जो पूर्वजांच्या उपासनेचा एक हिंदू विधी आहे आणि लीला पूर्वजांच्या उपासनेचा एक प्रकार म्हणून पाहिली जाते. आज, अनेक गढवाली स्वतःला पांडवांचे वंशज म्हणून ओळखतात. प्रदर्शन साधारणपणे नोव्हेंबर आणि फेब्रुवारी दरम्यान आयोजित केले जातात, आणि एक विशिष्ट गावात दरवर्षी त्याचे आयोजन करू शकत नाही. लीला पाहण्यासाठी लोक जवळच्या गावात जाऊ शकतात. सॅक्स लिहितात की "गढवालमधील बहुतेक गावकरी कदाचित कोणत्याही वर्षात पांडव लीलेच्या अंतरावर असतील."

प्रत्येक गावाची स्वतःची भिन्नता असू शकते आणि काही गाणे किंवा नाटकावर जास्त भर देऊ शकतात. सादरीकरण रात्री सुरू होते आणि पहाटेपर्यंत चालतात. महाकाव्यातील भाग एका रेखीय क्रमाने सादर केले जाणे आवश्यक नाही, कारण महाकाव्याची कथा सांगणे हा हेतू नसून कलाकार किंवा गावकरी परिचित असलेल्या विशिष्ट दृश्यांना नृत्य करणे किंवा अभिनय करणे हा आहे. जसजशी कथा पुढे सरकते आणि कृती तीव्र होत जाते, तसतसे ते दिवसाच्या सुरुवातीस सुरुवात करतात आणि दुसऱ्या दिवशी सकाळपर्यंत चालू ठेवतात.

बहुप्रतीक्षित भाग हा बहुतेक वेळा वडील आणि मुलगा, अर्जुन आणि नागार्जुन यांच्यातील लढाई असतो, ज्याला गेंडा या नावाने ओळखले जाते, कारण त्यात अर्जुन त्याच्या मुलाच्या गेंड्याची हत्या करतो. नाटकात वापरल्या जाणाऱ्या शस्त्रांची पूजा केली जाते आणि त्यांना कधीही जमिनीला स्पर्श करू दिला जात नाही, त्यामुळे ते त्यांची शक्ती टिकवून ठेवू शकतात आणि पुढील लीला होईपर्यंत त्यांची काळजी घेतली जाते. अस्तित्वात असलेले सर्वात मोठे महाकाव्य, संपूर्ण महाभारत साकारणे व्यावहारिकदृष्ट्या अशक्य असल्याने, अभिनयासाठी कलाकार स्वतःचे भाग निवडू शकतात.