आर्मेनियन हत्याकांडांची यादी

विकिपीडिया, मुक्‍त ज्ञानकोशातून

हत्याकांड म्हणजे एका गटाच्या सदस्यांची दुसऱ्या अधिक शक्तिशाली गटाच्या एक किंवा अधिक सदस्यांनी जाणीवपूर्वक केलेली कत्तल. हत्याकांड हे अविवेकी किंवा अत्यंत पद्धतशीर असू शकते. हत्याकांड ही एकाच वेळी झालेली घटना मानेली जाते. ती विस्तारित लष्करी मोहीम किंवा युद्धादरम्यान घडलेली घटना असू शकते. हत्याकांड हे लढाईपासून वेगळे असते. लढाईमध्ये विरोधी पक्ष एकमेकांशी लढतात. जेव्हा एक बाजू शरणागती पत्करते किंवा लढण्याची क्षमता गमावते तेव्हा लगेचच त्याचे परिणाम दिसून येतात. हत्याकांडामध्ये विजयी गट त्यांच्या विरोधकांना ठार मारणे चालूच ठेवते.

ही आर्मेनियन लोकांच्या हत्याकांडांची यादी आहे.

यादी[संपादन]

नाव तारीख स्थान दोषी आर्मेनियन बळी
अमीर तैमूरने केलेले आर्मेनियन नरसंहार १३८९-१३९० ताताएव, आर्मेनिया {{{टोपणनाव}}} तैमुरीड २०,०००-१,००,०००
हमीदियन नरसंहार १८९४ – १८९६ {{{टोपणनाव}}} ऑट्टोमन साम्राज्य {{{टोपणनाव}}} दुसरा अब्दुल हमीद या सुलतानच्या अधिपत्याखाली ऑट्टोमन सरकार द्वारे ८८,२४३[१] – ३,००,०००
आर्मेनियन-तातार नरसंहार १९०५ ते १९०७ {{{टोपणनाव}}} बाकू, एलिझाव्हेटपोल (गणजा), नखचीवं, सुशा अझरबैजानी जमाव आणि इतर ५००[ संदर्भ हवा ]
अदना हत्याकांड एप्रिल १९०९ {{{टोपणनाव}}} अदना, अदना विलायत मुस्लिम जमाव १९,४७९[२] ते २५,०००[३]
आर्मेनियन नरसंहार १९१५ ते १९२२ {{{टोपणनाव}}} {{{टोपणनाव}}} केंद्र आणि प्रगत सरकारची समिती ८,००,००० ते १५,००,०००[४][५]
सप्टेंबर डेज सप्टेंबर १९१८ अझरबैजान बाकू, अझरबैजान लोकशाही प्रजासत्ताक

(त्यावेळी ऑट्टोमनच्या नियंत्रणाखाली) 		{{{टोपणनाव}}} इस्लामची सेना

अझरबैजानी जमाव 		१०,००० ते ३०,०००[६]
कार्स आणि शरूर-नाखिचेवन येथील मुस्लिम उठाव जुलै १९१९ - जुलै १९२० आर्मेनिया अरारत प्रांत, करस, नखीचेवन, शरूर, सुरमालू अझरबैजान अझरबैजानी-तुर्की सैनिक आणि स्थानिक १०,०००[७]
अगुलीस नरसंहार[a] २४-२५ डिसेंबर १९१९ आर्मेनिया अगुलिस, आर्मेनियाचे पहिले प्रजासत्ताक अझरबैजान अझरबैजानी-तुर्की अधिकारी आणि अझरबैजानी जमाव आणि निर्वासित १,४००[८]
खैबलीकेंद हत्याकांड जून १९१९ आर्मेनिया काराबाख परिषद अझरबैजान अझरबैजानी सैन्य ७००[९]
शुशा हत्याकांड मार्च १९२० अझरबैजान शुशा, अझरबैजान लोकशाही प्रजासत्ताक अझरबैजान अझरबैजानी सैन्य ५००[१०] ते २०,०००[११]
तुर्की-आर्मेनियन युद्ध सप्टेंबर-डिसेंबर १९२० आर्मेनिया आर्मेनियाचे पहिले प्रजासत्ताक तुर्कस्तान तुर्की राष्ट्रवादी शक्ती ६०,०००[१२] ते १,९८,०००[१३]
सुमगायत पोग्रोम फेब्रुवारी १९८८ सोव्हियेत संघ सुमगायीत, अझरबैजान सोव्हिएत साम्यवादी गणराज्य {{{टोपणनाव}}} अझरबैजानी जमाव २६ (अधिकृत) ते २००[१४](nonofficial sources)
किरोवाबाद पोग्रोम नोव्हेंबर १९८८ सोव्हियेत संघ किरोवाबाद, Soviet Azerbaijan {{{टोपणनाव}}} अझरबैजानी जमाव १० ते १२ (अधिकृत)[१५] to 130[१६](nonofficial sources)
बाकू पोग्रोम जानेवारी १९९० सोव्हियेत संघ बाकू, अझरबैजान सोव्हिएत साम्यवादी गणराज्य {{{टोपणनाव}}} अझरबैजानी जमाव ९०[१७]
दुशांबे दंगल १२-१४ फेब्रुवारी १९९० सोव्हियेत संघ दुशांबे, ताजिक सोव्हिएत साम्यवादी गणराज्य ताजिक राष्ट्रवादी आणि इस्लामवादी कार्यकर्ते २६
आरतशेवन हत्याकांड मे १९९१ अर्तशेवन, नागोर्नो-काराबाख अझरबैजान अझरबैजानी सशस्त्र सेना ३००
मराग हत्याकांड १० एप्रिल १९९२ मरगा, नागोर्नो-काराबाख अझरबैजान अझरबैजानी सशस्त्र सेना ५० ते १००[१८][१९][२०]

हे देखील पहा[संपादन]

  • आर्मेनियन विरोधी भावना
  • अझरबैजानमधील नरसंहारांची यादी
  • नागोर्नो-काराबाख युद्धाच्या दरम्यान हत्याकांड

नोट्स[संपादन]

  1. ^ As part of the Muslim uprisings in Kars and Sharur–Nakhichevan.

संदर्भ[संपादन]

  1. ^ होव्हानिशियन, रिचर्ड जी. (१९६७). Armenia on the road to independence, 1918. Berkeley: University of California Press. p. 267. ISBN 0-520-00574-0. OCLC 825110.
  2. ^ होव्हानिशियन, रिचर्ड जी. (१९६७). Armenia on the road to independence, 1918. Berkeley: University of California Press. p. 268. ISBN 0-520-00574-0. OCLC 825110. In the report of Hakob Papikian, member of Parliament and the Inquiry, the number of victims given is 21,000, of whom 19,479 were Armenian, 850 Syrian, 422 Chaldean, and 250 Greek.
  3. ^ Suny, Ronald Grigor (2015). "They Can Live in the Desert but Nowhere Else": A History of the Armenian Genocide. Princeton University Press. p. 171. ISBN 978-1-4008-6558-1.
  4. ^ Bijak, Jakub; Lubman, Sarah (2016). "The Disputed Numbers: In Search of the Demographic Basis for Studies of Armenian Population Losses, 1915–1923". The Armenian Genocide Legacy (इंग्रजी भाषेत). Palgrave Macmillan UK. pp. 26–43. ISBN 978-1-137-56163-3.
  5. ^ Morris, Benny; Ze’evi, Dror (2019). The Thirty-Year Genocide: Turkey's Destruction of Its Christian Minorities, 1894–1924. Harvard University Press. p. 486. ISBN 978-0-674-91645-6.
  6. ^ होव्हानिशियन, रिचर्ड जी. (१९६७). Armenia on the Road to Independence, 1918. Berkeley: University of California Press. pp. 227, 312, note 36. ISBN 0-520-00574-0.
  7. ^ होव्हानिशियन, रिचर्ड जी. (1982). The Republic of Armenia. 2. Berkeley: University of California Press. p. 107. ISBN 0-520-04186-0.
  8. ^ होव्हानिशियन, रिचर्ड जी. (1982). "The Doom of Akulis". The Republic of Armenia, Vol. II: From Versailles to London, 1919-1920. Berkeley: University of California Press. pp. 207–238. ISBN 0-520-04186-0.
  9. ^ Wright, John F. R. (1996). Transcaucasian Boundaries. Psychology Press. p. 99. ISBN 9780203214473.
  10. ^ रिचर्ड जी. होव्हानिशियन. The Republic of Armenia, Vol. III: From London to Sèvres, February–August 1920 p. 152
  11. ^ "The Nagorno-Karabagh Crisis: A Blueprint for Resolution" (PDF). Public International Law & Policy Group and the New England Center for International Law & Policy. June 2000. p. 3. In August 1919, the Karabagh National Council entered into a provisional treaty agreement with the Azerbaijani government. Despite signing the Agreement, the Azerbaijani government continuously violated the terms of the treaty. This culminated in March 1920 with the Azerbaijanis' massacre of Armenians in Karabagh's former capital, Shushi, in which it is estimated that more than 20,000 Armenians were killed.
  12. ^ The History of the Armenian Genocide: Ethnic Conflict from the Balkans to Anatolia to the Caucasus. New York: Berghahn Books, pp. 360–361. आयएसबीएन 1-57181-666-6.
  13. ^ Akçam, Taner (2007). A Shameful Act: The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibility. pp. 327. - Profile at Google Books
  14. ^ "Senate and House Members Condemn Sumgait and Baku Massacres". Archived from the original on 16 May 2015. 2 August 2015 रोजी पाहिले.
  15. ^ Yuri Rost, "Armenian Tragedy", London: Weidenfeld & Nicolson, 1990, p. 82.
  16. ^ Parks, Michael (27 November 1988). "Soviet Tells of Blocking Slaughter of Armenians : General Reports His Soldiers Have Suppressed Dozens of Massacre Attempts by Azerbaijanis". LA Times. 20 January 2015 रोजी पाहिले.
  17. ^ de Waal, Thomas (2003). Black Garden: Armenia and Azerbaijan Through Peace and War. New York: New York University Press. p. 90. ISBN 978-0-8147-1945-9. Around ninety Armenians died in the Baku pogroms.
  18. ^ De Waal. Black Garden, p. 176.
  19. ^ Human Rights Watch/Helsinki (1994). Azerbaijan: Seven years of conflict in Nagorno-Karabakh. New York: Human Rights Watch. p. 6. ISBN 1-56432-142-8.
  20. ^ Amnesty International. "Azerbaydzhan: Hostages in the Karabakh conflict: Civilians Continue to Pay the Price ." Amnesty International. April 1993 (POL 10/01/93), p. 9.
"https://mr.wikipedia.org/w/index.php?title=आर्मेनियन_हत्याकांडांची_यादी&oldid=2339618" पासून हुडकले