शरच्चंद्र चट्टोपाध्याय
 | हा लेख/विभाग स्वत:च्या शब्दात विस्तार करण्यास मदत करा. |
शरच्चंद्र चट्टोपाध्याय उर्फ़ सरतचंद्र चटर्जी (१ September सप्टेंबर १876 - १ January जानेवारी 1938) हे बंगाली कादंबरीकार आणि लघुकथा लेखक होते. बंगाली भाषेतील ते सर्वात लोकप्रिय कादंबरीकार आहे. [त्यांच्या उल्लेखनीय कामांमध्ये देवदास, श्रीकांतो, चोरित्रोहिन इत्यादींचा समावेश आहे. त्यांची बहुतेक कामे बंगालमध्ये प्रचलित असलेल्या ग्रामीण लोकांच्या जीवनशैली, शोकांतिका आणि संघर्षाविषयी आणि समकालीन सामाजिक पद्धतींविषयी आहेत. ते एक लोकप्रिय, भाषांतरित आणि रूपांतरित भारतीय लेखक म्हणून प्रसिद्ध आहेत.
शरतचंद्र चट्टोपाध्याय यांचा जन्म १ सप्टेंबर १7676. रोजी हुगली, पश्चिम बंगालच्या देवानंदपूर या छोट्याशा गावात झाला. शरतचंद्र ह्यांचे शिक्षण खेड्यातील पियारी पंडित शाळेत सुरू झाले आणि नंतर त्यांनी हुगळी येथील हायस्कूलमध्ये शिक्षण घेतले. दहावी नंतर ते F Aची प्रवेश परीक्षा पास झाले मात्र पैश्याअभावी ते महाविद्यालयात जाऊ शकले नाहीत.
शरतचंद्रांचे घर[संपादन]
बर्माहून परत आल्यानंतर चट्टोपाध्याय हे 11 वर्षे बाजे शिबपूर, हावडा येथे राहिले. त्यानंतर त्यांनी १९३२ मध्ये समता गावात एक घर बनवले, जिथे त्यांनी कादंबरीकार म्हणून आयुष्याची नंतरची बारा वर्षे घालविली. त्यांचे घर सैराटचंद्र कुटी म्हणून प्रसिद्ध आहे. दोन मजली बर्मी शैलीतील घर, बेलूर मठातील शिष्य असलेल्या सैराटचंद्रचा भाऊ स्वामी वेदानंद यांचेही घर होते. त्याची आणि त्याच्या भावाची समाधी घराच्या आवारात आहे. प्रख्यात लेखकाने लावलेली बांबू आणि पेरू सारखी झाडे अजूनही घरातील बागांमध्ये आहेत.
प्रकाशित पुस्तके[संपादन]
कादंबऱ्या[संपादन]
|
नाटक[संपादन]
- षोडशी, १९२८
- रमा, १९२८
- विराजबहू, १९३४
- विजय, १९३५
निबंध[संपादन]
|
विशेष[संपादन]
शरच्चंद्र चटोपाध्याय यांच्या जीवनावर मराठी लेखिका सुमती क्षेत्रमाडेयांनी ’जीवनस्वप्न’ नावाची कादंबरी लिहिली आहे.