सुझान आरडी टाटा
वाहन चालवणारी भारतातील पहिली महिला | |||
| माध्यमे अपभारण करा | |||
 विकिपीडिया | |||
| अपत्य |
| ||
|---|---|---|---|
| वैवाहिक जोडीदार | |||
| |||
 | |||
सुझान आरडी टाटा (लग्नापूर्वी ब्रिएर, १८८० - १९२३), तथा सूनी रतनजी दादाभॉय टाटा या भारतीय उद्योगपती रतनजी दादाभॉय टाटा यांच्या फ्रेंच पत्नी होत्या. [१] १९०५ मध्ये वाहन चालवणारी भारतातील पहिली महिला म्हणून त्यांना ओळखली जाते.
जीवन आणि पार्श्वभूमी
[संपादन]तिचा जन्म पॅरिसमध्ये झाला. टाटा कुटुंबातील एक सदस्य असलेल्या टाटा समूहाचे अध्यक्ष व्यापारी रतनजी दादाभॉय टाटा यांच्याशी तिने फ्रेंच भाषा शिकायला सुरुवात केल्यानंतर लगेचच लग्न केले आणि १८०२ मध्ये पॅरिसमध्ये त्यांचे लग्न झाले. तिच्या लग्नाच्या वेळी, तिने ख्रिश्चन धर्मातून झोरोस्ट्रियन धर्म स्वीकारला आणि तिला सूनी किंवा सूना म्हणून ओळखले जाऊ लागले. [२]
या जोडप्याला रोडाबेह, जहांगीर, जमशेद (अनौपचारिकरित्या जिमी म्हणतात), सायला आणि दोराब अशी पाच मुले होती. तिचा मुलगा जहांगीर, जेआरडी टाटा या नावाने ओळखला जातो, त्याने आपल्या वडिलांचा व्यवसाय हाती घेतला आणि पायलट परवाना मिळविणारा तो भारतातील पहिला माणूस होता, तर तिची एक मुलगी, सिला हिचा विवाह उद्योगपती सर दिनशॉ मानेकजी यांच्याशी झाला, जो तिसरा बॅरोनेट होता आणि रोडाबेह होती. लेस्ली साहनीशी लग्न केले.
ब्रिएरने १९१३ मध्ये विमानातून पहिले उड्डाण केले आणि १९२३ मध्ये त्यांचे निधन झाले. [३] २० व्या शतकाच्या सुरुवातीस, टाटा यांना त्यांची फ्रेंच आणि भारतीय ओळख समेट करण्यात काही अडचणी आल्या. [४]
१९२३ मध्ये वयाच्या ४२ व्या वर्षी लंडनमध्ये तिचे निधन झाले.
संदर्भ
[संपादन]- ^ "Women of India". 17 September 2016 रोजी मूळ पान पासून संग्रहित. 2 September 2016 रोजी पाहिले.
- ^ "Tata Central Archives NewsLetter" (PDF). 12 May 2013 रोजी मूळ पान पासून संग्रहित. 2 September 2016 रोजी पाहिले.
- ^ "'From Bombay to Hardelot: the early history of Tata Group in France'. An open-air exhibition and summer programme of cultural events and their legacy for EU-India trade". 27 December 2021 रोजी मूळ पानापासून संग्रहित. 21 September 2022 रोजी पाहिले.
- ^ Ian H. Magedera, `Désorienter l'Orient et les orients désorientés: Said, Derrida et le paradoxe du GPS' in Jean-Pierre Dubost and Axel Gasquet (eds), Orients désorientés (Paris: Éditions Kimé, 2013), pp. 33–55, आयएसबीएन 978-2-84174-635-4