कोमोडो ड्रॅगन

कोमोडो ड्रॅगन किंवा कोमोडो मॉनिटर असेही म्हणतात, कोमोडो, रिंका, फ्लोरेस, गिली मोटांग आणि गिली दसामी या इंडोनेशियन बेटांवर आढळणाऱ्या मोठ्या सरड्याची एक प्रजाती आहे. ही एक मॉनिटर सरडे ( गिरगट ) प्रजाती आहे. कोमोडो ड्रॅगन  आकारात, ते सरडेच्या प्रजातींमध्ये सर्वात मोठे आहेत. त्याची लांबी 3 मीटर आणि वजन 70 किलो पर्यंत वाढू शकते. त्यांचा मोठा आकार हे बेटाच्या विशालतेचे कारण मानले जाते कारण त्या बेटावर त्यांच्याशिवाय दुसरा मांसाहारी प्राणी राहत नाही.

सध्याचे संशोधन असे सूचित करते की कोमोडो ड्रॅगनचा मोठा आकार इंडोनेशिया आणि ऑस्ट्रेलियामध्ये एकेकाळी राहणाऱ्या सरड्यांचा प्रतिनिधी असल्याचे मानले जाते. त्यापैकी बहुतेक इतर मेगाफौनासह मानवी कृतीमुळे मारले गेले. त्याचे अवशेष वि. कोमोडियन सारखेच. ते 3.8 दशलक्ष वर्षांपूर्वी ऑस्ट्रेलियात सापडले होते आणि फ्लोरेस बेटावर ९०,००० वर्षांपासून समान आकाराचे राहिले आहेत. त्यांच्या आकारामुळे ते परिसंस्थेवर परिणाम करतात कोमोडो ड्रॅगन हल्ला करून शिकार करतात ते अपृष्ठवंशी पक्षी आणि इतर सस्तन प्राण्यांची शिकार करतात असा दावा केला गेला आहे की त्यांना विषारी दात आहे त्यांच्या खालच्या जबड्यात दोन ग्रंथी आहेत ज्या विषाच्या अनेक विषारी प्रथिने स्राव करतात; त्यांचे जैविक महत्त्व विवादित आहे. सरपटणाऱ्या प्राण्यांच्या जगात, कोमोडो ड्रॅगनचे गट विलक्षण शिकारीमध्ये येतात. एक मोठा कोमोडो ड्रॅगन तिमोर हरण खातो. ते क्वचितच कुजलेले अन्न खातात, ते क्वचितच मानवांवर हल्ला करतात.

मे ते ऑगस्ट महिन्यात प्रजनन सुरू होते. ते सप्टेंबरमध्ये अंडी घालतात, ते एका वेळी 20 अंडी घालतात. 1 मेगापॉड मोलस्क स्वतःच्या खोदलेल्या खड्ड्यात अंडी घालतो, 7 ते 8 महिने त्याच्या अंड्याची काळजी घेतो. एप्रिलमध्ये अंडी उबतात आणि तरुण कोमोडो ड्रॅगन झाडाखाली लपतात. स्वतःचे रक्षण करण्यासाठी, ते मांसाहारी प्राणी टाळण्यासाठी लपतात. ते 8 ते 9 वर्षांच्या दरम्यान तरुण होतात. त्यांचे सरासरी वय 30 वर्षे असताना, ते १९१० मध्ये पाश्चात्य तज्ञांनी पहिल्यांदा पाहिले होते. त्यांच्या मोठ्या आकारातील मानवी क्रियाकलापांमुळे, १९८० मध्ये त्यांच्या कायद्याद्वारे राष्ट्रीय उद्यानाची निर्मिती झाली.

वर्गीकरण इतिहास

ते पहिल्यांदा १९१० मध्ये युरोपियन लोकांनी पाहिले होते. 1912 मध्ये जेव्हा जमिनीवरील मगरीची बातमी न्यूटन पेन स्टँडवर पोहोचली आणि बरीच बदनामी झाली. बायोलॉजिकल म्युझियमचे संचालक पीटर ओवेन्स यांनी वृत्तपत्रात बातमी प्रसिद्ध केली तेव्हा लिटिन एंडमधून त्यांचा फोटो आणि कातडी आणि आणखी दोन नमुने कलेक्टरकडून मिळाले, तेव्हा पहिले दोन जिवंत कोमोडो ड्रॅगन लंडनच्या प्राणीसंग्रहालयात सरपटणाऱ्या घरात ठेवण्यात आले. युरोप मध्ये. 1927 मध्ये जेव्हा ते आले तेव्हा जोन वियुचॅम्प नावाच्या इन्स्पेक्टरने बंदिवासात पडलेल्या या प्राण्यांवर नोट्स लिहून बायोलॉजिकल सोसायटी, लंडनमध्ये प्रदर्शित केल्या. कोमोडो ड्रॅगन 1928 मध्ये कोमोडो बेटावरील मोहिमेसाठी 1926 मध्ये डॉग्लस बार्डनने 12 संरक्षित नमुने आणि दोन जिवंत कोमोडो ड्रॅगनसह वर्णन केले होते, या मोहिमेच्या चित्रपटाने किंग काँगला प्रेरणा दिली, ज्याने त्याला कोमोडो ड्रॅगन असे नाव दिले. याचे तीन नमुने अमेरिकेच्या नॅचरल म्युझियममध्ये ठेवण्यात आले आहेत. डच लोकांना त्यांच्या मर्यादित संख्येचा अनुभव येऊ लागला, दुसऱ्या महायुद्धामुळे ते 1950 ते 1960 पर्यंत टिकले नाही हे लक्षात येताच त्यांनी शिकारीवर बंदी घातली, जेव्हा त्यांच्या आहाराचे वर्तन, पुनरुत्पादन, शरीराचे तापमान याविषयी अभ्यास केला असता यावेळी एक नवीन कोमोडो ड्रॅगन 1959 मध्ये कोमोडो बेटावर 11 महिने राहिलेल्या ऑफेनबर्ग कुटुंबाला अभ्यास मोहीम देण्यात आली.

कोमोडो ड्रॅगनचे वजन 70 किलो पर्यंत असते. आणि प्रौढ व्यक्तीचे वजन सरासरी 80 ते 90 किलो पर्यंत असते. त्याची लांबी 2.59 मीटर आहे आणि मादी कोमोडोचे वजन 70 ते 72 किलो पर्यंत आहे. त्याची लांबी 2.29 मीटर आहे, यामध्ये 166 किलो वजनाचा आतापर्यंतचा सर्वात जड 10 फूट लांब आहे. त्याची शेपटी शरीरानुसार लांब असते, जी 60 वेळा काढली जाते. त्यांना दाणेदार दात आहेत, त्यांची लांबी सुमारे 1 इंच आहे. त्याच्या लाळेमध्ये रक्त अनेकदा आढळते कारण त्याचे दात हिरड्याच्या ऊतींनी झाकलेले असतात, जेवताना ते लुंग बनते. यात लांब पिवळ्या काटे असलेली जीभ असते. त्याची त्वचा कठिण आहे, त्यात लहान हाडे आहेत. त्यांना ऑस्टियोडर्म्स म्हणतात.

ते मालिकेच्या स्वरूपात व्यवस्थित केले जातात, वयानुसार त्यांची संख्या आणि लांबी वाढते. नवजात आणि पौगंडावस्थेतील ही अस्थिपेशी हाडे आढळत नाहीत. जेव्हा ते अन्नासाठी एकमेकांशी भांडत राहतात आणि जेव्हा ते स्वतःचे संरक्षण करण्याचा प्रयत्न करतात तेव्हा त्यांचे नैसर्गिक चिलखत वय आणि गरजेनुसार चांगले आणि चांगले होते.

ते त्यांच्या जीभेचा वापर हवा अनुभवण्यासाठी करतात. त्यांच्याकडे फक्त एक कानाचे हाड असते जे टायम्पेनिक झिल्ली (स्टेप्स) पासून कॉक्लियामध्ये कंपन प्रसारित करते. ते 400 ते २०००० Hz पर्यंत आवाज ऐकू शकतात. तर माणूस फक्त 20 ते 20000 वर्षांचा आवाज ऐकतो. 300 मीटर अंतरावरूनही ती वस्तू पाहू शकते. परंतु ते रात्री चांगले पाहू शकत नाहीत आणि रंगांमध्ये ओळखू शकतात. पण चांगल्या मार्गाने नाही आणि इतरांप्रमाणेच वस्तू ओळखण्यासाठी त्याची जीभ वापरतो.

वागणूक

ते गरम आणि कोरड्या ठिकाणी राहतात. त्यांपैकी बहुतेक फक्त कोरड्या जागी राहतात. ते बहुतेक ब्रह्मा थर्मल ठिकाणी जसे की मोकळे गवत, सवाना, रेन फॉरेस्टमध्ये राहतात. तो दिवसा अधिक सतर्क असतो, जरी तो निशाचर क्रियाकलाप प्रदर्शित करतो. कोमोडो एकटे राहतात. ते फक्त खाण्यासाठी आणि पुनरुत्पादनासाठी एकत्र येतात. ते २० किलोमीटर वेगाने धावू शकतात आणि 15 फुटांपर्यंत पोहू शकतात. आपल्या भक्कम पंजाच्या साहाय्याने तो आपली शिकार पकडण्यासाठी झाडांवरही चढू शकतो. हे त्याचे परिपक्व नखे शस्त्र म्हणून वापरते. तो जिवंत राहण्यासाठी हातात मजबूत पंजे वापरून खोल खड्डे खणतो.हा खड्डा एक ते तीन मीटरपर्यंत असतो. कारण त्याचा आकार आणि झोपण्याची सवय. ते दिवसाप्रमाणे रात्री त्यांच्या शरीराचे तापमान संतुलित करतात. ते दिवसा शिकारीला जातात. पण उन्हाच्या दिवसात शिकारीला जात नाही. जगण्यासाठी ते झाडांभोवती घरटे बांधतात. अशा ठिकाणी ते घरटे किंवा खड्डा खोदतात. त्यांना हरीण शोधणे कुठे सोपे आहे.

आहार

कोमोडो ड्रॅगन हे मांसाहारी प्राणी आहेत. जरी तो नेहमी कुजलेला खातो. तो पुन्हा पुन्हा आपल्या शिकारीला हात घालतो. एक बळी त्यांच्या खास ठिकाणी येताच. ते त्यांच्या सर्व शक्तीने आणि वेगाने त्याच्यावर हल्ला करतात. आणि ते त्यांच्या घशातून औषध घेतात, जास्त जखमी झालेल्या सरकारला ते जाऊ देत नाहीत आणि रक्ताअभावी त्याला इजा करून मारण्याचा प्रयत्न करतात. ते काही क्षणात रानडुकरांना मारताना दिसले आहेत. ते जखमी डुक्कर आणि हरणांना मारण्यासाठी त्यांच्या मजबूत नखांचा वापर करतात. ते 9 किलोमीटर दूरवरून प्राण्यांचे मृतदेह शोधण्यातही सक्षम आहेत. ते त्यांची शिकार फाडून खातात, ते बकरीच्या पिल्लाप्रमाणे लहान शिकारचे काही पुरावे सोडतात. लवचिक कवटीत त्याची जाणीवपूर्वक होणारी स्वराची झुळूक आणि मोठा डेंट त्याला संपूर्ण शिकार काढण्यास मदत करतो. ते त्यांचे अन्न गुळगुळीत करण्यासाठी लाल पावडर वापरतात, परंतु ते बाहेर येण्यासाठी 15 ते 20 मिनिटे लागतात. त्याच्या विजयाच्या आत एक पातळ ट्यूब आहे. जे फुफ्फुसांशी जोडलेले असते. जे त्यांना बाहेर पडताना श्वास घेण्यास मदत करते. असे टक्के अन्न खाल्ल्यानंतर ते स्वतःला उन्हात घेतात. त्यामुळे अन्न पचण्याची प्रक्रिया लवकर सुरू होते. अन्न कुजले तर ते पचायला वेळ लागतो. त्याच्या मृत्यूचे कारण म्हणजे एक मोठा अजगर एका वर्षात फक्त 12 शिकारांवरच जगतो. अन्न पचल्यानंतर हे दात केस बाहेर फेकून देतात. जो दुर्गंधीयुक्त श्लेष्मासारखा असतो. स्वयंपाक केल्यावर ते तोंड धुळीत ठेवतात. श्लेष्मा काढून टाकण्यासाठी, तो स्वतःचा सुगंध ओळखत नाही सर्वात मोठा कोमोरो प्रथम खातो. आणि धाकटा त्याच्या वळणाची वाट पाहतो. मोठे आणि लहान कोमोडो त्यांच्या शरीराद्वारे त्यांचा प्रभाव प्रतिबिंबित करतात. जे एकमेकांशी भांडतात, जो हरतो त्याला माघार घ्यावी लागते. जो जिंकेल तो पहले खाईल कॉमेडी छोटे कचोरी की और सही सर अब आप चिडिया, माकड, बकरी, हरीण, घोडा, म्हशी खा. तरुण कोमोडो इतर तीनही लहान सस्तन प्राण्यांची अंडी खातात.

पुनरुत्पादन

संगम मे ते ऑगस्ट दरम्यान होतो. हे सप्टेंबर महिन्यात दिले जाते, यावेळी ते एकमेकांशी भांडतात. जेव्हा ते लढतात, जिंकतात तेव्हा ते त्यांच्या मागच्या पायांनी एकमेकांना पकडतात. हरणारा जमिनीवर पडतो. लढाईची तयारी करण्यापूर्वी त्याला उलट्या होतात. विजेता त्याच्या जिभेने मादीला चाटून संभाषण सुरू करतो. ही मादी लग्नाआधी तिच्या पंजेला दातांनी विरोध करते, नर मादीला कसा आपल्या ताब्यात घेतो, मादीच्या पाठीवर आपला थोबाड घासतो. संभोगासाठी नर त्याचे अर्धे लिंग मादीला देतो. कोमोडो ड्रॅगन मातृसत्ताक जोडीच्या स्वरूपात आहे. हे सरडेचे दुर्मिळ वैशिष्ट्य आहे. मादी कोमोडो ऑगस्ट ते सप्टेंबरमध्ये अंडी घालते. अंडी मेगापोडमध्ये घालतात. या पृथ्वीवर आपल्या प्रियजनांना वाचवण्यासाठी डोंगराळ भागात 20 टक्के अंडी घातली जातात.अनेक शब्द खड्ड्यात शिकवले जातात की सध्या बहुतेक 20 अंडी घालतात, त्यांना 7 ते 8 महिने घालवावे लागतात. नवजात मुलांसाठी बाहेर पडणे खूप कठीण काम आहे. ते आपल्या अंड्यांचा थर दाताने फोडून बाहेर पडतात. बाहेर पडण्याच्या वेळेपासून ते खूप कमकुवत आहेत. त्यामुळे त्यांना इतर मांसाहारी प्राण्यांकडून खाण्याचा धोका असतो. ती त्याची सुरुवातीची काही वर्षे झाडांमध्येच सांगते. जेथे ते भक्षकांपासून सुरक्षित आहेत, तेथे मध्यम शिकार क्वचितच दिसून येते. ते 9 वर्षात तरुण होतात, त्यांचे कमाल वय ३० वर्षे आहे.