हिओ ह्वांग-ओक
| हिओ ह्वांग-ओक | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| सम्राज्ञी हिओ | |||||
 हिओ ह्वांग-ओक च्या नावाने पोस्टाचे तिकीट | |||||
| गेमग्वान गयाची राणी पत्नी | |||||
| Tenure | इ.स. १८९ | ||||
| Predecessor | राजकुमारी आई जिओंग्यॉन | ||||
| उत्तराधिकारी | राणी मोजोंग | ||||
| जन्म |
इ.स. ३२ आयुता राज्य | ||||
| मृत्यु |
इ.स. १८९ (वय अंदाजे १५७) गिम्हे, ग्योंगसांगनाम-डो | ||||
| जोडीदार | गयाचा राजा सुरो | ||||
| Issue |
गयाचा राजा जिओडयुंग अन्य 10 मुले गारक राज्याची लेडी किम[१] | ||||
| |||||
| कोरियन भाषा |
허황옥 許黃玉 | ||||
हिओ ह्वांग-ओक हिला सुरीरत्न (किंवा सेम्बावलम ) म्हणूनही ओळखले जाते.[२][३][४] १३व्या शतकातील कोरियन इतिहासात सामगुक युसामध्ये उल्लेख केलेली एक ऐतिहासिक राणी आहे. सामगुक युसाच्या म्हणण्यानुसार, ती "आयुता" नावाच्या राज्यातून बोटीने आली होती. ती वयाच्या १६ व्या वर्षी ग्युमग्वान गयाचा राजा सुरोची पत्नी बनली.[५] सध्याच्या सहा दशलक्षाहून अधिक कोरियन स्वतःला किंग सुरो आणि हिओ ह्वांग-ओक यांच्या १२ मुलांचे थेट वंशज मानतात.विशेषतः गिम्हे किम, हिओ आणि ली ही कुळे यात मोडतात.[६][७][८] तिचे मूळ राज्य भारतात[९][१०] किंवा थायलंड येथे असल्याचे मानले जाते. गिम्हे, दक्षिण कोरिया येथे तिचे एक थडगे असल्याचे मानले जाते.[११] भारतातील अयोध्या येथे २०२० मध्ये बांधलेले स्मारक आहे.[१२]
मूळ
[संपादन]
हीओची आख्यायिका गारकगुक-गी (गारक राज्याची नोंद) मध्ये आढळते जी सध्या हरवली आहे. परंतु सामगुक युसामध्ये संदर्भित आहे.[१३] ऐतिहासिक कथेनुसार, हीओ ही "आयुता राज्याची" राजकुमारी होती. सध्याच्या नोंदी दूरच्या देशाशिवाय आयुताची ओळख देत नाहीत. लिखित स्रोत आणि लोकप्रिय संस्कृती बहुधा आयुताला भारताशी जोडतात परंतु भारतातच दंतकथेच्या नोंदी नाहीत.[८] हॅनयांग विद्यापीठातील मानववंशशास्त्रज्ञ किम ब्युंग-मो यांनी ध्वन्यात्मक समानतेच्या आधारे भारतातील आयुता म्हणजे अयोध्या ओळखली आहे.[१४] ग्राफ्टन के. मिंट्झ आणि हा ताए-हंग यांनी सूचित केले की कोरियन संदर्भ थायलंडच्या अयुथया राज्याचा आहे.[१५] तथापि, जॉर्ज कॉडेसच्या म्हणण्यानुसार, थाई शहराची स्थापना सामगुक युसाच्या रचनेनंतर १३५० पर्यंत झाली नव्हती.[१५][१६] इतरांचा असा सिद्धांत आहे की आयुता राज्य (हंगुल : 아유타국,Hanja : 阿踰陁國) हे Ay किंगडमचा चुकीचा अर्थ आहे, जो प्राचीन तमिळकामच्या पांड्य साम्राज्याचा मालक आहे कारण काही स्रोत भारताच्या दक्षिणेकडील भागातून आल्याचा संकेत देतात. [१७] असंख्य सिद्धांत आणि दावे असूनही, राणी हिओचे खरे मूळ अद्याप शोधले गेले नाही.
भारतातील लोकप्रिय विश्वासाच्या विरुद्ध, "सुरिरत्ना" (सामान्यतः राणीला दिलेले भारतीय नाव) हे नाव सामगुक युसा आणि प्रत्यक्षात प्रसन्नन पार्थसारथी या भारतीय लेखकाच्या "श्री रत्न किम सुरो - कोरियामधील भारतीय राजकुमारीची आख्यायिका" (२०१५) नावाच्या कॉमिक बुकमधून आहे. लेखकाच्या अंदाजानुसार "ह्वांग-ओक" या नावाचा अर्थ पिवळा मौल्यवान खडा असा आहे. ज्यामुळे ते "सुरिरत्ना" बनले आहे. ज्याचा अर्थ हिंदीमध्ये मौल्यवान दगड असा आहे. प्रत्यक्षात, या दाव्याचे समर्थन करणारा कोणताही ऐतिहासिक पुरावा नाही. कारण "सुरिरत्न" हे नाव तामिळच्या आसपास फिरणाऱ्या दक्षिण भारतीय मूळचा संदर्भ देत नाही. त्याच्या सत्यतेकडे दुर्लक्ष करून, हे नाव कोरिया आणि भारतातील अनेक बातम्यांच्या लेखात लोकप्रिय झाले होते.[१८][१९]
सुरोशी लग्न
[संपादन]त्यांच्या लग्नानंतर, हीओने राजा सुरोला सांगितले की ती १६ वर्षांची आहे.[२०][२१] तिने तिला सांगितले तिला "ह्वांग-ओक" ("पिवळा मौल्यवान खडा") हे नाव दिलेले आहे. आणि तिचे आडनाव "हेओ" (किंवा "हुरह") आहे. ती गयाला कशी आली याचे वर्णन करताना ती सांगते: स्वर्गीय प्रभु (सांगे जे) तिच्या पालकांना स्वप्नात दिसले. त्याने त्यांना सांगितले की हेओला सुरोकडे पाठवा. तो गयाचा राजा आहे. राजाला अद्याप त्याची राणी सापडली नसल्याचे स्वप्नात दिसून आले. त्यानंतर हेओच्या वडिलांनी तिला सुरोकडे जाण्यास सांगितले. दोन महिन्यांच्या समुद्र प्रवासानंतर, तिला बियोंडो सापडले, ते एक आंबट फळ आहे जे फक्त दर ३००० वर्षांनी फळ देते.[७]
आख्यायिकेनुसार, राजा सुरोला त्याच्या अधिकाऱ्यांनी विनंती केली होती की त्यांनी राज्यसभेत आणलेल्या मुलींमधून एका मुलीला पत्नी म्हणोन निवडावे. मात्र, सुरो यांनी सांगितले की, त्यांची पत्नी निवडण्याची आज्ञा स्वर्गातून दिली आहे. त्याने युच'ओन्-गानला घोडा आणि बोट घेऊन राजधानीच्या दक्षिणेस असलेल्या मंगसान-डो या बेटावर जाण्याचे आदेश दिला. मंगसान येथे युचॉनने लाल पंख आणि लाल ध्वज असलेले एक जहाज पाहिले. तो जहाजाकडे गेला आणि जहाजाला काया (किंवा गया, सध्याचा जिम्हे) येथील बंदरात आण आणले. एक अधिकारी, सिन्ग्विगन याला राजवाड्यात पाठवले आणि राजाला जहाजाच्या आगमनाची माहिती दिली. राजाने नऊ कुळप्रमुखांना पाठवले, त्यांना जहाजाच्या प्रवाशांना राजवाड्यात आणण्यास सांगितले.[२२]
लोकप्रिय संस्कृतीतील उल्लेख
[संपादन]- इ.स. २०१० मध्ये एमबीसी टीव्ही मालिका किम सु-रो, द आयर्न किंग मध्ये सिओ जि ह्ये ने चित्रित केले.
- फेब्रुवारी २०१९ मध्ये, भारत आणि कोरिया यांनी राणी हिओ ह्वांग-ओके यांच्या स्मरणार्थ संयुक्त मुद्रांक जारी करण्याबाबत करारावर स्वाक्षरी केली.[२३]
- इंडियन कौन्सिल फॉर कल्चरल रिलेशन्स हे पुस्तक प्रकाशित करत आहे ज्यात परदेशी संस्कृती आणि भारत यांच्यातील संपर्काचा समावेश आहे, ज्यात राणी हिओ ह्वांग-ओक च्या कथेचा उल्लेख आहे.[२४]
संदर्भ
[संपादन]- ^ Married Seok Gu-gwang (석구광).
- ^ "The Indian princess who became a South Korean queen". BBC News (इंग्रजी भाषेत). 2018-11-04. 2021-01-21 रोजी पाहिले.
- ^ "Princess Suriratna of India marries King Suro of the Gaya Kingdom nearly 2,000 years ago". The Korea Post (कोरियन भाषेत). 2020-09-08. 2021-01-21 रोजी पाहिले.
- ^ "The Legend of Princess Sriratna | Official website of Indian Council for Cultural Relations, Government of India". www.iccr.gov.in. 2022-01-29 रोजी पाहिले.
- ^ "The Indian princess who became a South Korean queen". BBC News (इंग्रजी भाषेत). 2018-11-04. 2021-07-06 रोजी पाहिले.
- ^ Legacy of Queen Suriratn, The Korea Times, 16 April 2017.
- ^ a b Won Moo Hurh (2011). "I Will Shoot Them from My Loving Heart": Memoir of a South Korean Officer in the Korean War. McFarland. pp. 15–16. ISBN 978-0-7864-8798-1.
- ^ a b "Korean memorial to Indian princess". BBC News. 3 May 2001.
- ^ "The Indian princess who became a South Korean queen". BBC News (इंग्रजी भाषेत). 2018-11-04. 2021-07-06 रोजी पाहिले.
- ^ Krishnan, Revathi (4 Aug 2020). "Ayodhya has 'important relations' with South Korea". ThePrint. 6 Jul 2021 रोजी पाहिले.
- ^ Kwon Ju-hyeon (권주현) (2003). 가야인의 삶과 문화 (Gayain-ui salm-gwa munhwa, The culture and life of the Gaya people). Seoul: Hyean. pp. 212–214. ISBN 89-8494-221-9.
- ^ PTI, PTI (4 April 2020). "Work on Queen Heo Memorial in Ayodhya". TheWeek. 6 Jul 2021 रोजी पाहिले.
- ^ Il-yeon (tr. by Ha Tae-Hung & Grafton K. Mintz) (1972). Samguk Yusa. Seoul: Yonsei University Press. ISBN 89-7141-017-5.
- ^ Choong Soon Kim (2011). Voices of Foreign Brides: The Roots and Development of Multiculturalism in Korea. AltaMira. p. 34. ISBN 978-0-7591-2037-2.
- ^ a b Robert E. Buswell (1991). Tracing Back the Radiance: Chinul's Korean Way of Zen. University of Hawaii Press. p. 74. ISBN 978-0-8248-1427-4.
- ^ Skand R. Tayal (2015). India and the Republic of Korea: Engaged Democracies. Taylor & Francis. p. 23. ISBN 978-1-317-34156-7.
Historians, however, believe that the Princess of Ayodhya is only a myth.
- ^ Hyŏphoe, Han'guk Kwan'gwang (1968). Beautiful Korea (इंग्रजी भाषेत). Huimang Publishing Company. p. 619.
Aboard the ship were Princess Ho Hwang-Ok of Ayut'a in the south of India.
- ^ "Princess Suriratna of India marries King Suro of the Gaya Kingdom nearly 2,000 years ago". The Korea Post (कोरियन भाषेत). 2020-09-08. 2021-01-21 रोजी पाहिले.
- ^ "The Legend of Princess Sriratna | Official website of Indian Council for Cultural Relations, Government of India". www.iccr.gov.in. 2022-01-29 रोजी पाहिले.
- ^ No. 2039《三國遺事》CBETA 電子佛典 V1.21 普及版 Archived 2016-03-03 at the Wayback Machine., Taisho Tripitaka Vol. 49, CBETA Chinese Electronic Tripitaka V1.21, Normalized Version, T49n2039_p0983b14(07)
- ^ Kim Choong Soon, 2011, Voices of Foreign Brides: The Roots and Development of Multiculturalism in Korea, AltairaPress, USA, Page 30-35.
- ^ James Huntley Grayson (2001). Myths and Legends from Korea: An Annotated Compendium of Ancient and Modern Materials. Psychology Press. pp. 110–116. ISBN 978-0-7007-1241-0.
- ^ India, South Korea sign 6 pacts; to step-up cooperation in infrastructure, combating global crime. The Economic Times. 22 February 2019
- ^ Ahuja, Sanjeev K (20 November 2020). "Korean Queen Huh Hwang-ok story to appear in ICCR's book on International love stories". Asian Community News. 23 November 2020 रोजी पाहिले.