बालीमधील हिंदू धर्म
| हिंदू धर्माशी निगडित लेख |
|---|
 |
|
हिंदू देवता
|
 |
 |
बालिमधील हिंदू धर्म ( इंडोनेशियन: Agama Hindu Dharma; Agama Tirtha; Agama Air Suci; Agama Hindu Bali ) बाली प्रांतातील बहुसंख्य लोक पाळीत असलेल्या हिंदू धर्माचे स्वरूप आहे. [१] [२] मुख्यत्वे बाली प्रांतात असलेल्या धर्मात अनेक स्थानिक वेगळेपण आहे. त्यात प्राणी उपासना, पूर्वजांची उपासना आणिबौद्ध संत किंवा बोधिसत्वांबद्दलचा आदर यांचा समावेश आहे.
इंडोनेशियामध्ये मुस्लिम धर्माचे बहुसंख्यत्व (८६%) आहे [३] परंतु बालीमधील सुमारे ८७% लोक (इंडोनेशियाच्या लोकसंख्येपैकी सुमारे १.७%) स्वतःला हिंदू म्हणतात.. [३]
इंडोनेशियाच्या १९४५ च्या संविधानाने सर्व नागरिकांना धार्मिक स्वातंत्र्याची हमी दिली. [४] १९५२मध्ये इंडोनेशियन धार्मिक व्यवहार मंत्रालय मुस्लिम पुराणमतवाद्यांच्या नियंत्रणाखाली आले. त्यांनी "धर्म" म्हणजे काय याची स्वीकार्य व्याख्या बदलून टाकली. [४] इंडोनेशियामध्ये फक्त एकेश्वरवादी धर्म ग्राह्य आहेत. याशिवाय अनेक जाचक अटी घातलेल्या आहेत. [४]
इतकेच नव्हे तर अशा अधिकृत मान्यताप्राप्त एकेश्वरवादी धर्माशी संबंधित नसलेल्या कोणालाही नागरिकत्वाचे अधिकार (उदा. मतदानाचा अधिकार) नाकारलेले आहेत. यामुळे आपला धर्म सांभाळण्यासाठी इंडोनेशियात अल्पसंख्याक असलेल्या हिंदूंनी त्यांच्या हिंदू धर्माचे स्वरूप एकेश्वरवादी असल्याचे घोषित केले. याला त्यांनी अगम हिंदू धर्म असे नाव दिले वहिंदू धर्माला अधिकृतपणे मान्यता मिळवली. [५] [४]
"अविभाजित एक" वर याचिकेचा फोकस इंडोनेशियन नागरिकांचा एका देवावर एकेश्वरवादी विश्वास आहे ही घटनात्मक आवश्यकता पूर्ण करणे हे होते. याचिकाकर्त्यांनी इडा संघ्यांग विधी वासा हे अविभक्त म्हणून ओळखले. बालिनी भाषेत, या शब्दाचे दोन अर्थ आहेत: "विश्वाचा दैवी शासक" आणि "दैवी परिपूर्ण वैश्विक कायदा". या सर्जनशील वाक्यांशाने पूर्वीच्या अर्थाने इंडोनेशियन धर्म मंत्रालयाची एकेश्वरवादी आवश्यकता पूर्ण केली, तर त्याच्या अर्थाच्या नंतरच्या अर्थाने हिंदू धर्माच्या प्राचीन लिपींमध्ये धर्माच्या मध्यवर्ती कल्पना जतन केल्या. [६]
त्याचप्रमाणे, भारतातील हिंदूंप्रमाणेच, बालिनी हिंदूंचा असा विश्वास आहे की मानवी जीवनाची चार योग्य उद्दिष्टे आहेत, ज्याला कातूर पुरुषार्थ म्हणतात - धर्म (नैतिक आणि नैतिक जीवनाचा शोध), अर्थ (संपत्ती आणि सर्जनशील क्रियाकलापांचा शोध), काम (द. आनंद आणि प्रेमाचा पाठलाग) आणि मोक्ष (स्व-ज्ञान आणि मुक्तीचा शोध). [७] [८]
देव आणि देवता[संपादन]
- ^ "Sensus Penduduk 2010 - Penduduk Menurut Wilayah dan Agama yang Dianut" [2010 Population Census - Population by Region and Religious Affiliations] (इंडोनेशियन भाषेत). Badan Pusat Statistik. 2014-05-27 रोजी पाहिले.
- ^ Saihu, Saihu (2020-06-30). "Local Tradition and Harmony among Religious Adherents: the Dominant Culture of Hindu-Muslim Relation in Jembrana Bali". Wawasan: Jurnal Ilmiah Agama Dan Sosial Budaya. 5 (1): 31–42. doi:10.15575/jw.v5i1.8029. ISSN 2502-3489.
- ^ a b Indonesia: Religions, Encyclopaedia Britannica
- ^ a b c d Michel Picard (2004). Martin Ramstedt (ed.). Hinduism in Modern Indonesia. Routledge. pp. 9–10, 55–57. ISBN 978-0-7007-1533-6. चुका उधृत करा: अवैध
<ref>tag; नाव "picard" वेगवेगळ्या मजकूराशी अनेकदा जोडलेले आहे - ^ चुका उधृत करा:
<ref>चुकीचा कोड;mcdanielनावाने दिलेल्या संदर्भांमध्ये काहीही माहिती नाही - ^ Martin Ramstedt (2003), Hinduism in Modern Indonesia, Routledge; आयएसबीएन 978-0700715336, pp. 9-12
- ^ Ida Bagus Sudirga (2009), Widya Dharma - Agama Hindu, Ganeca Indonesia; आयएसबीएन 978-9795711773
- ^ IGP Sugandhi (2005), Seni (Rupa) Bali Hindu Dalam Perspektif Epistemologi Brahma Widya, Ornamen, Vol 2, Number 1, pp. 58-69
अधिक स्रोत[संपादन]
- Davison, Julian; Granquist, Bruce (1999). Balinese Temples. Periplus Editions. ISBN 978-962-593-196-8.
- Eiseman, Fred B. (1989). Bali: Sekala & Niskala Volume I: Essays on Religion, Ritual, and Art. Singapore: Periplus Editions. ISBN 978-0-945971-03-0.
- Haer, Debbie Guthrie; Morillot, Juliette; Toh, Irene (2000). Bali: A Traveller's Companion. Editions Didier Millet Pte Ltd. Publishers Ltd. ISBN 978-981-3018495.
- Hobart, Angela; Ramseyer, Urs; Leeman, Albert (1996). The Peoples of Bali. Blackwell Publishers Ltd. ISBN 978-0-631-17687-9.
- Jones, Howard Palfrey (1971). Indonesia: The Possible Dream. Hoover Institution Publications. ISBN 978-0-15-144371-0.
- Vickers, Adrian (1989). Bali: A Paradise Created. Periplus. ISBN 978-0-945971-28-3.
- Hoadley, M. C. (1991). Sanskritic continuity in Southeast Asia: The ṣaḍātatāyī and aṣṭacora in Javanese law. Delhi: Aditya Prakashan.
- Hughes-Freeland, F. (1991). Javanese visual performance and the Indian mystique. Delhi: Aditya Prakashan.
- Lokesh, Chandra (2000). Society and culture of Southeast Asia: Continuities and changes. New Delhi: International Academy of Indian Culture.
- Cœdès, George (1968). Walter F. Vella (ed.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
- Majumdar, R. C. Study of Sanskrit in South-East Asia.
- ——————— (1979). India and South-East Asia. I.S.P.Q.S. History and Archaeology Series Vol. 6. ISBN 81-7018-046-5.
- Daigorō Chihara (1996). Hindu-Buddhist Architecture in Southeast Asia. BRILL. ISBN 978-90-04-10512-6.
- Ariati, Ni Wayan Pasek (2016). The journey of the Goddess Durga: India, Java, and Bali. Aditya Prakashan, New Delhi. ISBN 9788177421521.